MUHTAZAF (RESİMLİ) Yıkma…

Sana kendimi anlatamadım zor iş işte,
Dün fark ettim var bir yanlış bu gidişte,
Uzak yakın sende fark etmiyor görüşte,
Yıkılmış vicdanlardan duygusuz işler olur.

Ah dedikçe dağlar taşlar anladı beni,
Taştan bile katı bir yürek taşıyor seni,
Bütün bu gerçekleri ben anladım yeni,
Artık küllenmiş yürekler sana yabancı.

Beni anlayamadıysan beni Rabbimle bırak,
Hâlâ beni anlamaktan bu hali ile çok uzak,
Artık yan yana olsak ta bizim kalplerimiz ırak,
Viran olmuş yürek buz gibi soğumuş gideyim.

Karanlık bir gece yine duygularımla baş başa,
Ruhumdaki beni yıkan hislerimi vururum taşa,
Yaralarımı merhem siz bırakma zehir katma aşa,
Bu kadar eziyet etme yıkma şu son umudumu.

Salih yıkılmış yüreklerdeki o muhkem kaleler,
Yıkılmış güçlü aileleli yıkılmayan taş evler,
Her tarafta insan kılığında şeytan severler,
Yıkma elimizde kalan son aileli küçük evleri….

M. S. A.