ceylannur
Yeni Üyemiz
Ve gün geldi sevgili.. sevgin bitti.
Ne çok sevmiştik birbirimizi...
Ve ne güzel sevmiştik öyle.
Hiç çirkinlik yoktu sevgimizde. Sevgiye layıktı herşeyimiz.
Her şeyimiz sevgiydi. ALLAH'ın boyasıydı sevgi ve biz sevgiyle baştan sona boyanmıştık.
Belki tüm hislerimiz söze gelmezdi ama söylediğimiz tüm sözler kalbimiz kadar temizdi.
Birbirimizin halinden anlar, bazen saatlerce konuşmazdık. Bazen de yüreklerimiz dolu dolu... sözlerimize yetecek saatler bulamazdık.
Gecelerimiz gün gibi aydınlık, günlerimiz gece kadar sırlı ve saklıydı.
Ve gün geldi sevgili.. sevgin bitti.
Kalbinden gelmese de dudaklarından dökülen sözler böyleydi.
Çok kısaydı sözlerin: "Her şey bitti"
Hatırlar mısın birgün konuşmuştuk seninle?
"Sevgi ne kadar kısa sözlerle bitirilirse o kadar lekesiz olur, sevgiyi bitiren sözler uzadıkça hem sözler anlamsızlaşır, acı çeker hem de sevgi lekelenir" demiştik. O yüzden sevgiye yaraşan, yalnızca bir nokta olmalıydı ve sen o noktayı kalbine koymuştun.
Artık o noktadan bana düşen, görünmez bir gözyaşı damlasıydı, kalbime giden.
Niçin sevdiğini sormamıştım, öyleyse niçin bittiğini de sormam anlamsızdı.
Ya yaşananlar... günler, aylar, yıllar....
Şükretmek geldi içimden gözyaşlarıyla beraber.
Seni sevdiğim için şükrettim ve dedim ki
"Bir an içinde olsa sevildim."
Sevdim ve sevildim.
Evet, bedenime ilahi ruh üflenmişti artık, yaşıyordum.
Aşkı tatmıştım, artık beşer değil, insandım.
Buna sen vesile olmuştun, öyleyse sana teşekkür borçluyum. Her şeye rağmen...
Ve gün oldu duydum ki başkasını sevmişsin.
Ne kadar mutlu oldum bilemezsin.
Beni unutmuşsun ama sevgiyi unutmamışsın, dedim. Hala yaşıyor demek ölmemiş, dedim içimden.
Ve gün geldi üzüldüm, vuruldum ta yüreğimden. Çünkü sevmiyor, sevgi sözleriyle aldatıyormuşsun, sevmiyor ama seviyor gibi davranıyormuşsun.
Ve o an kalbime baktım. Sen yoktun.
Ne çok sevmiştik birbirimizi...
Ve ne güzel sevmiştik öyle.
Hiç çirkinlik yoktu sevgimizde. Sevgiye layıktı herşeyimiz.
Her şeyimiz sevgiydi. ALLAH'ın boyasıydı sevgi ve biz sevgiyle baştan sona boyanmıştık.
Belki tüm hislerimiz söze gelmezdi ama söylediğimiz tüm sözler kalbimiz kadar temizdi.
Birbirimizin halinden anlar, bazen saatlerce konuşmazdık. Bazen de yüreklerimiz dolu dolu... sözlerimize yetecek saatler bulamazdık.
Gecelerimiz gün gibi aydınlık, günlerimiz gece kadar sırlı ve saklıydı.
Ve gün geldi sevgili.. sevgin bitti.
Kalbinden gelmese de dudaklarından dökülen sözler böyleydi.
Çok kısaydı sözlerin: "Her şey bitti"
Hatırlar mısın birgün konuşmuştuk seninle?
"Sevgi ne kadar kısa sözlerle bitirilirse o kadar lekesiz olur, sevgiyi bitiren sözler uzadıkça hem sözler anlamsızlaşır, acı çeker hem de sevgi lekelenir" demiştik. O yüzden sevgiye yaraşan, yalnızca bir nokta olmalıydı ve sen o noktayı kalbine koymuştun.
Artık o noktadan bana düşen, görünmez bir gözyaşı damlasıydı, kalbime giden.
Niçin sevdiğini sormamıştım, öyleyse niçin bittiğini de sormam anlamsızdı.
Ya yaşananlar... günler, aylar, yıllar....
Şükretmek geldi içimden gözyaşlarıyla beraber.
Seni sevdiğim için şükrettim ve dedim ki
"Bir an içinde olsa sevildim."
Sevdim ve sevildim.
Evet, bedenime ilahi ruh üflenmişti artık, yaşıyordum.
Aşkı tatmıştım, artık beşer değil, insandım.
Buna sen vesile olmuştun, öyleyse sana teşekkür borçluyum. Her şeye rağmen...
Ve gün oldu duydum ki başkasını sevmişsin.
Ne kadar mutlu oldum bilemezsin.
Beni unutmuşsun ama sevgiyi unutmamışsın, dedim. Hala yaşıyor demek ölmemiş, dedim içimden.
Ve gün geldi üzüldüm, vuruldum ta yüreğimden. Çünkü sevmiyor, sevgi sözleriyle aldatıyormuşsun, sevmiyor ama seviyor gibi davranıyormuşsun.
Ve o an kalbime baktım. Sen yoktun.
seven yine kıyamaz affeder ama ilahi adalette azabı büyük olacaktır bir insanın en temiz duygularını kullanmak 
