Gûl-i Misbah
Aktif Üyemiz
Hâlâ senin yetimliğin düşer payıma
Hâlâ senin öksüzlüğün gelip oturur
En onmaz bir yanıma,
Sensiz üşüdüm dehlizlerinde zamanın,
Gülen yüzlerin ruhları mahkum,
Sen heybetini dağlara bıraktın
Sıcaklığını çöllere
Gidişini sakladın bir hurma çekirdeğinde,
Vuslatları alıp gittin bir başına
Sarı takvimleri bana bıraktın
Firakları devşirdim zamanın aynalarında
Kum saatlerine bakarak bekledim gelişini
Heyhâtlara gömüldüm ,
Hangi gecenin sabahında bulurum ben seni,
Günde beş defa iyi-kötü savaşı çıkartır kelimelerim,
On dört asırlık uzaklıktan geliyorum kapına
Suskunluğum, susuzluğum bu yüzden
Bu yüzden sensizliğinde gurbetlerin dili lâl şairiyim.
Senden sonra aşkın gözünü kör etti insanlık
Bizlere âmâlık miras kaldı cedlerimizden
Kör bir yılan Sevr’de bin yıldan beri yolunu bekler,
Benim de beklediğim bu duraktan
Yolun geçer mi senin,
Gülüşün kadar sıcak gül kokuna hasret çekerim,
Senden sonra güllerini kana buladılar,
Gönlümün gözyaşları çoğaldı mısralarda,
Yetim kalmak ve öksüz olmak
Manasını yitirdi zamanla,
Oysa bütün yetimlikler, bütün öksüzlükler
Firakının tam manasıydı
Gidişine alışamayanların dilinde,
Hendek’te karnına bağladığın taşlar
Seni anmadan her nefes alıp vermemde
Gelip boğazıma düğümlenir şimdi,
Senin için canından geçenler de kimdi,
Üç bin meleği etrafında pervane yapan
Yoksa ’ın yerdeki kudret eli miydi!
Bedir’den payıma hâlâ bir “keşke” düşer
Senin için hâlâ canından geçenler aklıma düşer
Senin için tahtına küsenler, yardan geçenler
Senin için korkmadan atını denize sürenler var
Hâlâ gelmeni bekleyenlerin sabrı umman kadar,
Karen’de Üveys’in yalın ayaklarından
Senin yolunu bulmak için iz sürenler delikanlılar
Çağların ötesinden, taşların dilinden
İzleri kaybolan yedilerin şehrinden
Binler selam yollamakta sana Sevgili.
Hira’da kurşunî bir ses akar sayfalara
Hira’da sakladığın o sır
Güneşten daha aşikardı oysa,
Sana benzemek için
Birbiriyle yarıştı bütün gülleri dünyanın,
Kameri bir işaretiyle ikiye böldü Ahmed’î nazar,
Gül bahçesinin sultanı ey gül-i yar
Sendendir her çiçeğin adı gül konulmadı,
Efendisinden kaçan köleler çoğaldı
Koyunu kurda kaptırdı çobanlar
Yorgun zamanlara hapsedildi hasretlerimiz
Bir tek sana olan sevdamıza gem vurulamadı
Bir tek sen olunca manalar yüklenir firaka!
Hâlâ senin yetimliğin düşer payıma
Hâlâ senin öksüzlüğün gelip oturur
En onmaz bir yanıma,
Tahammülü yok dedim bu firakın
On dört asırlık uzaklıktan kaçıp geldim kapına,
Sevdalar zaman mekan tanımaz
Ve ey zaman mekan aşmış Sevgili’m
Ben senin gelişinin dilencisiyim.
Zafer ŞIK
