Kapat gözlerini…Ve sözün özünü söyle.
Kapat gözlerini ki, haram bulaşmasın günaydınım değmiş gözlerine…Yusuf vurmuş kirpiklerine…
Kapat gözlerini… Kimse görmesin sen de gizlediğim akşamüstü hıçkırıklarını, arsız gülmelerimi… Gözlerine sakladığım o müebbet düşleri kimse bilmesin güzelim. Kapat gözlerini…
Sadece yıldızlara aşikardın sen… Ben sadece sana imtina…Sen sadece benim kalbime vurgun, ben sadece sana kenetli. Bırak dışımızdakileri gülüm…Mevsimi geçti söyledikleri sözcüklerin. Mevsimi geçti yalancı rüzgarların…Yalancı baharların mevsimi çoktan geçti.
Ben sana yükümlü, sen bana hükümlüsün çoktandır. Bırak dışımızdakileri…
Anlayan kalbe bu sınanma değildir. Ağrıyan kalbe bu yara değildir gülüm. Köküm sendedir benim. Toprağın ben de… Gök acıtır mı bu sevdayı? İndirmez mi bir gün rahmet yağmurlarını? Bu bir deneniş, bu bir sabrediş, bu bir hak ediştir var edenin katında…
Şimdi kapat gözlerini… Ki, acısı vurmasın siyaha çalan yüzlerin. Ağır bir nazarın şeytandan okları kalbini acıtmasın… Nefesi nefsine çok gelenler sana bakmasın. Onlar bilmesinler gözlerindeki beni. Bendeki seni. Onlar kendi dünyalarında kimsesizliklerinin sorgusunda boşluğa düşenlerdir.....
Zannederler ki, ölüm gelmez onların mekanlarına… Zannederler ki, aşk yaşanmaz bir menekşenin diyarında. Yaşamayan ne bilir gülüm? Aşkı oturdukları makamları devretseler de bulamazlar. İçlerinde bir inatçı sese teslim yaşayanlardır onlar. Evreni sarsamazlar, ölümü susturamazlar, aşkı dedikodularında boğamaz onlar. Onlar benlik savaşında, ben olma yarışında, belaların tuzağındadır. Kendilerinden dilleri bile davacıdır onların…
Elleri davacıdır. Ayakları… Dostları var zannederler. Oysa dostları yoktur. Yalnız yaşarlar. Kalabalıkların içinde sanıp kendilerini yukarıdan bakabilmenin rahatlığıyla ahkam keserler sadece. Oysa kestikleri sadece insani ilişkilerdir. Bir yalana teslim, bir korkuya talim, bir aşka ziyandır onlar.....
Sen kapat gözlerini......
Sadakatten yoksun olanlara ihanet anlatılmaz. Tahammülden anlamayana sabır sorulmaz. Hüznü yaşamayana sevinç aktarılmaz. Bırak gülüm bırak bunları… Biz aşkı bilmeyene aşkı anlatamayız. Dikenin acıtmadığından, gülün kokusuna sadece vurgun olduğumuzdan bahsetsek ne çıkar? Tecrid edildiğimiz zamanlardan, hayat verenin kavuşturduğu mekanlara gelmenin mutluluğunu kime nasıl anlatacaksın? Zaman sen de düğümlü..... Ben sen de durdum. Sana beş kala değil, çeyrek kala değil...... Tam sen de durdum işte...... Miladım seninle başladı. Seninle boy verdi aşkım..... Seninle sürgün oldu derdim...... Seninle başladı sana yolculuğum.........
Kapat gözlerini ki, haram bulaşmasın günaydınım değmiş gözlerine…Yusuf vurmuş kirpiklerine…
Kapat gözlerini… Kimse görmesin sen de gizlediğim akşamüstü hıçkırıklarını, arsız gülmelerimi… Gözlerine sakladığım o müebbet düşleri kimse bilmesin güzelim. Kapat gözlerini…
Sadece yıldızlara aşikardın sen… Ben sadece sana imtina…Sen sadece benim kalbime vurgun, ben sadece sana kenetli. Bırak dışımızdakileri gülüm…Mevsimi geçti söyledikleri sözcüklerin. Mevsimi geçti yalancı rüzgarların…Yalancı baharların mevsimi çoktan geçti.
Ben sana yükümlü, sen bana hükümlüsün çoktandır. Bırak dışımızdakileri…
Anlayan kalbe bu sınanma değildir. Ağrıyan kalbe bu yara değildir gülüm. Köküm sendedir benim. Toprağın ben de… Gök acıtır mı bu sevdayı? İndirmez mi bir gün rahmet yağmurlarını? Bu bir deneniş, bu bir sabrediş, bu bir hak ediştir var edenin katında…
Şimdi kapat gözlerini… Ki, acısı vurmasın siyaha çalan yüzlerin. Ağır bir nazarın şeytandan okları kalbini acıtmasın… Nefesi nefsine çok gelenler sana bakmasın. Onlar bilmesinler gözlerindeki beni. Bendeki seni. Onlar kendi dünyalarında kimsesizliklerinin sorgusunda boşluğa düşenlerdir.....
Zannederler ki, ölüm gelmez onların mekanlarına… Zannederler ki, aşk yaşanmaz bir menekşenin diyarında. Yaşamayan ne bilir gülüm? Aşkı oturdukları makamları devretseler de bulamazlar. İçlerinde bir inatçı sese teslim yaşayanlardır onlar. Evreni sarsamazlar, ölümü susturamazlar, aşkı dedikodularında boğamaz onlar. Onlar benlik savaşında, ben olma yarışında, belaların tuzağındadır. Kendilerinden dilleri bile davacıdır onların…
Elleri davacıdır. Ayakları… Dostları var zannederler. Oysa dostları yoktur. Yalnız yaşarlar. Kalabalıkların içinde sanıp kendilerini yukarıdan bakabilmenin rahatlığıyla ahkam keserler sadece. Oysa kestikleri sadece insani ilişkilerdir. Bir yalana teslim, bir korkuya talim, bir aşka ziyandır onlar.....
Sen kapat gözlerini......
Sadakatten yoksun olanlara ihanet anlatılmaz. Tahammülden anlamayana sabır sorulmaz. Hüznü yaşamayana sevinç aktarılmaz. Bırak gülüm bırak bunları… Biz aşkı bilmeyene aşkı anlatamayız. Dikenin acıtmadığından, gülün kokusuna sadece vurgun olduğumuzdan bahsetsek ne çıkar? Tecrid edildiğimiz zamanlardan, hayat verenin kavuşturduğu mekanlara gelmenin mutluluğunu kime nasıl anlatacaksın? Zaman sen de düğümlü..... Ben sen de durdum. Sana beş kala değil, çeyrek kala değil...... Tam sen de durdum işte...... Miladım seninle başladı. Seninle boy verdi aşkım..... Seninle sürgün oldu derdim...... Seninle başladı sana yolculuğum.........
Moderatör tarafında düzenlendi:
