MUHTAZAF Gurbet Mektupları 34

Gurbet Mektupları 34Selamün Aleyküm Dostlar!

Bir izin dönüşünden sonra hislerim ve duygularımı sizlerle paylaşmak istiyorum.
Bir gerçeğin hakikatin birebir yansımadır, aşağıdaki anlatacaklarım..
İzinde yaşadıklarım ve hakikatlerle yüzleşmek varken, niçin luzumsuz şeylerle sizleri oyalayayım.

Duruma bakın!

Siz olayın içindesiniz, fakat insanlar kendi senaryolarını yazıyor, söylüyor, yayıyor.
Masabaşı sahte bilgilerle vatandaşı yönlerdirme çabası ve gayretiyle uğraşıp didinen bir sürü menfaatperest insan türemiş.
Bunun her uç yapısı mevcut, dinci, ateist, solcu, sağcı, kominist, devlet tanımaz vesair.
Varsayımlarla gönül eğlendirmek ise beyhude bir düşüncedir..

Fakat!

Yarın ne olacak bilemeyiz, Çünkü hesap yapanlar hesapları tutmayınca çıldırıyor.
Oysa hesapların üstünde bir hesap vardır.
İşte O’ hesapların üstündeki hesap tutmadı.

15 Temmuz günü akşam Karaman’daki evimde misafirlerle oturuyoruz.
Yatsı kılınmış zaman ilerliyor, trt 1 e bakıyoruz.
Birden bire televizyonda trt 1 kayboldu.
Şaşkınlıkla etrafa baktım, ne oldu gibisinden.
Anteni birilerimi oynadı diye düşünürken, kanalları karıştırdım.
Baktımki öbür kanallar çalışıyor.
Gördümki sebep anten değil kanalda bir proplem var.
Sadece Trt kanalları çalışmıyor.
Birden bire dışarda insan kalabalıkları oluşmaya başlamış, kanalın birinde başbakan kalkışmadan bahsediyordu.
Ardından Cumhurbaşkanı halkı meydanlara çağırıyordu.
Hanıma hakkını helâl et dedim.

Ve!

Birden kendimi sokaklarda buldum.
Yürüdükçe yollar ayağımdan kayıyor, yüreğimde vatanımı kaybetme korkusu yatıyordu.
Artık ne canımı ne başka birşeyi asla düşünmüyordum.
Meydana varmam anlık olmuştu.
Meydan albayraklarla adeta çoşuyor,
Tek yürek tek ses kulakları çınlatıyordu.
Millet hertarafları sarmıştı.
Sokaklar insan seline dönmüştü.
Karaman caddeleri sanki insanları almıyordu.
Birçok kişi hayırlı bir haber almaya çalışıyordu.
Artık kimin başına ne gelecek kimse bilmiyordu.
Etrafta ne asker ne polis vardı.
Herkes birlik içinde adeta kaynaşmıştı.
Polisler belirli yerleri korumaya gitmiş, askeri kalkışmayı önleme gayesi ile.
Durum vahimdi bazı insanlar için.

İşte!

Vatan millet aşkı olmayan bu insanlar, heryerde bankalara, AVM lere koşmuşlardı.
Vatan sevgisi olanlar ise canını ortaya koymuştu.
Tekbirlerle kulaklar adeta çınlıyordu.
İnsanlar adeta kaynıyor, sokaklar sloganlarla inliyordu.
Hayat bir kargaşa ve bilinmezliğe bürünmüştü.
Yüreklerde kaygılar ve umutlar bir arada birleşmişti.
Ertesi gün, sabaha kadar direnen bu insanlar işlerine gittiler.
Akşam tekrar meydanlar doluyordu.

Hatta sabaha kadar meydanda yatan ihtiyar delikanlılar vardı.
Ve 15 Temmuz hayatımda bir dönüm noktası olmuştu.
Bir kere daha gördükki, imanlı bir birlikten dirlik, dirlikten millet oluyordu.

Allaha emanet olun.
Selam ve dua ile kardeşlerim..
M.S.A.