Ey günahlarla kirlenmiş kimseleri hemen cezalandırmayan, haddini bilmezlerin ayıplarını görmezlikten gelerek onlara manevî kirlerinden arınma fırsatları veren Merhametliler Merhametlisi!
Bizi günahlarla, hatalarla kirlenmekten koru; kirlendiğimizde de mağfiret ve merhametini bizden esirgeme!
Biz, Sen’in var etmenle var olduk ve Sen’in lütuflarınla ayaktayız.
Her zaman Sen’in cömertliğini soluklamakta ve Sen’in ihsanlarını yudumlamaktayız. Ruhlarımıza aydınlık veren Sen; gönüllerimizi iman zevkiyle mamur kılan da Sen’sin. Akıl, Sen’i buluncaya kadar şaşkınlıklar içinde bocalayıp duruyor, nefis de çirkinlikler peşinde koşturuyordu.
Sen’in lütuflarınla kendimizi bulduk ve zayi olup gitmekten kurtulduk.
Bizler, ellerimiz Sen’in kapının tokmağında boynu bükük dilencileriz.
Dualarımızla Sen’i mırıldanıyor, içlerimizi çekiyor ve vereceğin cevabı bekliyoruz. Bugüne kadar Sen’den başka bizi duyan, yüzümüze bakan ve şefkatle başımızı okşayan olmadı.
Ne bulduk, ne gördükse Sen’de bulduk, Sen’de gördük ve Sana inancımız sayesinde hayretten, dehşetten, gurbetten ve yalnızlıktan kurtulduk.
Bütün benliğimizle bir kere daha Sana yöneliyor, af ve afiyet dileniyoruz!
Yâ Rabbî! Bizim hâlimize bakarak muamele etme.
Kendi ikram ve ihsânına göre bize muâmele eyle.
Yâ Rabbî!
Kerem ve lütfunla hidayet ettiğin kalbi tekrar dalâlete, sapıklığa meylettirme. Belâları bizden sarf eyle, çevir ve değiştir.
Ey affı çok olan, günahları örten Rabbim!
O günahlar dolayısı ile bizden intikam alma, bize azap etme!
Ey âlemin yaratıcısı!
Kasvetli, kararmış, katılaşmış âdeta taş gibi olmuş kalbimizi mum gibi yumuşat, feryâdımızı, âh-u vâhımızı hoş eyle ki rahmetini celp etsin.
Bizi köle gibi kullanan bu serkeş nefisten bizi satın al.
O nefis bıçağı kemiğe dayandı (zulmü canımıza yetti).
Yâ Rabbî!
Sana ne arz edeyim.
Çünkü Sen gizli ve açık her şeyi bilirsin.”
Âmin!
Bizi günahlarla, hatalarla kirlenmekten koru; kirlendiğimizde de mağfiret ve merhametini bizden esirgeme!
Biz, Sen’in var etmenle var olduk ve Sen’in lütuflarınla ayaktayız.
Her zaman Sen’in cömertliğini soluklamakta ve Sen’in ihsanlarını yudumlamaktayız. Ruhlarımıza aydınlık veren Sen; gönüllerimizi iman zevkiyle mamur kılan da Sen’sin. Akıl, Sen’i buluncaya kadar şaşkınlıklar içinde bocalayıp duruyor, nefis de çirkinlikler peşinde koşturuyordu.
Sen’in lütuflarınla kendimizi bulduk ve zayi olup gitmekten kurtulduk.
Bizler, ellerimiz Sen’in kapının tokmağında boynu bükük dilencileriz.
Dualarımızla Sen’i mırıldanıyor, içlerimizi çekiyor ve vereceğin cevabı bekliyoruz. Bugüne kadar Sen’den başka bizi duyan, yüzümüze bakan ve şefkatle başımızı okşayan olmadı.
Ne bulduk, ne gördükse Sen’de bulduk, Sen’de gördük ve Sana inancımız sayesinde hayretten, dehşetten, gurbetten ve yalnızlıktan kurtulduk.
Bütün benliğimizle bir kere daha Sana yöneliyor, af ve afiyet dileniyoruz!
Yâ Rabbî! Bizim hâlimize bakarak muamele etme.
Kendi ikram ve ihsânına göre bize muâmele eyle.
Yâ Rabbî!
Kerem ve lütfunla hidayet ettiğin kalbi tekrar dalâlete, sapıklığa meylettirme. Belâları bizden sarf eyle, çevir ve değiştir.
Ey affı çok olan, günahları örten Rabbim!
O günahlar dolayısı ile bizden intikam alma, bize azap etme!
Ey âlemin yaratıcısı!
Kasvetli, kararmış, katılaşmış âdeta taş gibi olmuş kalbimizi mum gibi yumuşat, feryâdımızı, âh-u vâhımızı hoş eyle ki rahmetini celp etsin.
Bizi köle gibi kullanan bu serkeş nefisten bizi satın al.
O nefis bıçağı kemiğe dayandı (zulmü canımıza yetti).
Yâ Rabbî!
Sana ne arz edeyim.
Çünkü Sen gizli ve açık her şeyi bilirsin.”
Âmin!
Ey Rabbimiz, "Rabbinize inanın" diyen davetçiyi işittik, hemen iman ettik. Artık bizim günahlarımızı bağışla, kötülüklerimizi ört, ruhumuzu iyilerle beraber al! Ey Rabbimiz, bize, peygamberlerin aracılığıyla vâdettiklerini de ikram et ve kıyamette bizi rezil-rüsvay etme; şüphesiz sen vâdinden caymazsın. (Ali İmran / 193-194)
