HASAN CAN
Active member
Uzun emelin iki sebebinin olduğunu unutma!Bunların biri dünya sevgisidir diğeride bilgisizlik..
Dünya sevgisi
İnsanoğlu dünyanın zevklerine ve şehvetlerine alışıp, onunla ilgilendiği zaman, dünyadan kopmak artık çok zoruna gider.Kendisini dünyalıktan koparacak olan ölümü aklına getirmek dahi istemez.İnsan, hoşlanmadığı herhangi birşeyi kendinden uzakta tutmak ister..Ayrıca insanoğlunun sahip olmuş olduğu birçok hoş kuruntular vardır.İsteğine uygun olan birçok şeyin olmasını ister.En büyük dileğide dünyada uzun zaman yaşayıp, zevkli bir hayat sürmektir.. Uzun yaşaması için kendisine lazım olan şeylerden ev, servet, çocuklar, dost, binek ve diğer şeyleri temin etmeye çalışır. Kalbi artık devamlı bunlara bağlanır..Ölümü aklından çıkardığı gibi, kendisine her an biraz daha yaklaştığınıda bilmez..
Ara sıra bir ölüm tehlikesinin gelişi ile karşılaşırsa “Bekle biraz, daha çok zamanın var” diyerek tövbesini geriye bırakmaya çalışır.Büyüdüğü zaman ise “Acele etme henüz ihtiyarlamadın, tövbeni o zaman yaparsın” der.İhtiyarlayınca da “Şu inşaatın var, şu aletin yapılacak, yolculuk var, çocuğun düğün giderleri var.Ev idaresi gerek.Şu adamın hasımlığı ve davaları var” gibi benzer sözler söyleyerek bu şekilde bütün günlerini meşguliyetle geçirir..Biri bitmeden diğeri başlar.Böylece ahireti için yapacağı çalışmayı geriye bırakır.Sonunda ummadığı bir anda ölüm kendisini yakalayıverir..O zaman hasretliği artar, fakat artık iş işten çoktan geçmiştir..Cehennem ehlinin çoğunun maruz kaldıkları azabın sebebi ve feryat etmeleri, bugün yapacakları işi yarına bırakmalarındandır..
Bu tehir, sonradan bırakma yüzünden bize yazıklar olsun derler..Zavallı insanın sonraya bıraktığı şey, o sonraya bıraktığı günle kendisi ile birliktedir..O, bu meşgaleden kurtulacağı zannındadır..Halbuki dünya meşgalesinden kurtulabilenlerin, sadece ondan vazgeçen ve onu bırakanların olduğunu bilmez..
Şair diyor ki;
“Dünyada bütün ihtiyaçlarını gören kimse çıkmamıştır.Bir ihtiyaç görülürken diğer ihtiyacı başlar..”
Dünya sevgisi
İnsanoğlu dünyanın zevklerine ve şehvetlerine alışıp, onunla ilgilendiği zaman, dünyadan kopmak artık çok zoruna gider.Kendisini dünyalıktan koparacak olan ölümü aklına getirmek dahi istemez.İnsan, hoşlanmadığı herhangi birşeyi kendinden uzakta tutmak ister..Ayrıca insanoğlunun sahip olmuş olduğu birçok hoş kuruntular vardır.İsteğine uygun olan birçok şeyin olmasını ister.En büyük dileğide dünyada uzun zaman yaşayıp, zevkli bir hayat sürmektir.. Uzun yaşaması için kendisine lazım olan şeylerden ev, servet, çocuklar, dost, binek ve diğer şeyleri temin etmeye çalışır. Kalbi artık devamlı bunlara bağlanır..Ölümü aklından çıkardığı gibi, kendisine her an biraz daha yaklaştığınıda bilmez..
Ara sıra bir ölüm tehlikesinin gelişi ile karşılaşırsa “Bekle biraz, daha çok zamanın var” diyerek tövbesini geriye bırakmaya çalışır.Büyüdüğü zaman ise “Acele etme henüz ihtiyarlamadın, tövbeni o zaman yaparsın” der.İhtiyarlayınca da “Şu inşaatın var, şu aletin yapılacak, yolculuk var, çocuğun düğün giderleri var.Ev idaresi gerek.Şu adamın hasımlığı ve davaları var” gibi benzer sözler söyleyerek bu şekilde bütün günlerini meşguliyetle geçirir..Biri bitmeden diğeri başlar.Böylece ahireti için yapacağı çalışmayı geriye bırakır.Sonunda ummadığı bir anda ölüm kendisini yakalayıverir..O zaman hasretliği artar, fakat artık iş işten çoktan geçmiştir..Cehennem ehlinin çoğunun maruz kaldıkları azabın sebebi ve feryat etmeleri, bugün yapacakları işi yarına bırakmalarındandır..
Bu tehir, sonradan bırakma yüzünden bize yazıklar olsun derler..Zavallı insanın sonraya bıraktığı şey, o sonraya bıraktığı günle kendisi ile birliktedir..O, bu meşgaleden kurtulacağı zannındadır..Halbuki dünya meşgalesinden kurtulabilenlerin, sadece ondan vazgeçen ve onu bırakanların olduğunu bilmez..
Şair diyor ki;
“Dünyada bütün ihtiyaçlarını gören kimse çıkmamıştır.Bir ihtiyaç görülürken diğer ihtiyacı başlar..”