Çatı...

İlyas uzun süren bir Amerika yolculuğundan dönmüştü.
Temel, ağabeyini havalanından aldı. Birlikte eve dönerlerken, İlyas sordu.
- Yahu benim sevgili kedim Pamuk ne alemde... ona iyi baktın herhalde ben yokken.
- Kedin öldü
demiş Temel.
İlyas yıkılmış birden. Tıkanmış kalmış... Kendini toparladığında,
söylenmiş
- Ne kalpsiz adamsın sen... Pamuk'u ne kadar sevdigimi bilirken, insan öyle pat diye öldü der mi?
Temel
- Ya ne der?
İlyas anlattı:
- Bir kötü haberi daha alıştıra alıştıra daha duygusal vermenin yolları vardır. Mesela Pamuk bir gün çatıya çıktı. diyebilirdin.. Pamuk bir gün çatıya çıktı... İtfaiyeyi çağırdık, geldiler ama
indiremediler. Sonunda Pamuk hayatta en sevdiği işi yaparken, çatıda güvercinlerin peşinde koşarken.... falan diye bir şeyler söyleyebilirdin.. Çok mu zor böyle anlatmak, duygusuz adam...
- Kusura bakma ağabey bir daha dikkat ederim demiş Temel.
İlyas..
- Şimdi soyle bakalım, sen nasılsın,annemle babam nasıl?
- Şeyyyy dedi.. Ben iyiyim... Annem de iyi... Babam birgün çatıya çıktı..

Babası çatıda güvercin kovalarken , itfaiye gelip indiremedi...
haaahaaahaaa

haaahaaahaaa

Babadan hala haber yok herhalde haaahaaa

Baba çatıda inecek daha haaa haaa haaa

Bir çatıya baktım bir yere baktım baba ortalarda yok haaahaaa

haaahaaa