MURATS44
Özel Üye
Çok zengin ama cimri bir adam, bir velinin yanına gidip nasihat almak istedi. Mübarek zat onu pencerenin yanına götürüp sordu:
– “Pencereye baktığında ne görüyorsun?”
– “Yoldan gelip geçen insanlar görüyorum. Bir de yolun kenarında oturmuş dilenen fakir bir adam var.”
Veli zat, yandaki aynayı gösterdi:
– “Peki bu aynaya baktığında ne görüyorsun?”
– “Kendimi.”
– “Yani artık başkalarını görmüyorsun! Pencere camı da aynı maddeden, yani camdan yapılmıştır. Ama aynanın camının üstüne incecik bir gümüş tabakası kaplandığı için, ona baktığında kendinden başkasını göremiyorsun. İşte, insan kalbi de cam gibi şeffaftır, kendimizi değil, başkalarını gösterir. Onlara merhamet ederiz.
Ama ne zaman ki, camı gümüşle kaplayınca ayna oluyor, sadece kendimizi görüyorsak, altın gümüş gibi dünya süsleriyle kalbimizi kaplarsak, o zaman sadece kendimizi görürüz. Kalbimizden de merhamet çekilip atılır.”
– “Pencereye baktığında ne görüyorsun?”
– “Yoldan gelip geçen insanlar görüyorum. Bir de yolun kenarında oturmuş dilenen fakir bir adam var.”
Veli zat, yandaki aynayı gösterdi:
– “Peki bu aynaya baktığında ne görüyorsun?”
– “Kendimi.”
– “Yani artık başkalarını görmüyorsun! Pencere camı da aynı maddeden, yani camdan yapılmıştır. Ama aynanın camının üstüne incecik bir gümüş tabakası kaplandığı için, ona baktığında kendinden başkasını göremiyorsun. İşte, insan kalbi de cam gibi şeffaftır, kendimizi değil, başkalarını gösterir. Onlara merhamet ederiz.
Ama ne zaman ki, camı gümüşle kaplayınca ayna oluyor, sadece kendimizi görüyorsak, altın gümüş gibi dünya süsleriyle kalbimizi kaplarsak, o zaman sadece kendimizi görürüz. Kalbimizden de merhamet çekilip atılır.”
