Yol oldun ruhuma... Dünyanın telaşından çekip aldın beni. Kalbimin serin vadisine taşıdın nefsimi. Beni benimle yeniden tanıştırdın. Yûnus gibi denize attın, geceye bıraktın, balığın karnına soktun nefsimi. Kuraların hepsi bana çıktı. Nasıl da tanıdın “efendisinden kaçmış köleyi Ey yoldaşım, kötülerden sakla beni. Yolda bırak nefsimi.]Bedenine konuktur hüzün Tenine üfler gibi sessizce gelir, sessizce gider.
Derin bir nefes gibi dudağından kalbine müjdeler yollar. Benliğin kabuğunu kırar, bencilliğin göğsünde yaralar açar. Seni sana bitiştirir....kaybolmuş ruhunu kardeş ruhlarla yeniden buluşturur, yeniden barıştırır....
Son düzenleme:
