ruhum

- Sevgi, insanî duyguların en mâsumu ve en ziyade hürmete lâyık olanıdır. Sevgiye bir tutam şefkat, bir tutam da nezaket karıştırdığınızda o, melekleri kıskandıran bir kıvama ulaşır. Sevgi, tek başına bir ölçüdür. Hak ona bakar, halk onu arar. Sevgi, Yusuf'un (aleyhisselâm) kuyusunda sabır...

[FONT=Elephant][COLOR=#0d0d0d] Orjinal boyutu icin tiklayin 850x638px. [FONT=Elephant][COLOR=#0d0d0d] [FONT=Elephant][COLOR=#0d0d0d] [FONT=Elephant][COLOR=#0d0d0d] [FONT=Elephant][COLOR=#0d0d0d]Yar... [FONT=Elephant][COLOR=#0d0d0d]Yüreğimde [FONT=Elephant][COLOR=#0d0d0d]Bir ürperti var...

R76Mh7b8mok

Utanmayı ne kadar bilsem Hassasiyet için kendimden geçsem, idrakimle kal eylesem Sevgiyi öğreten nebiyi hakkıyla sevsem, firkatiyle ah u figan etsem ve yetinsem Ruhumun suskun vecdine, kalbimin hüzün içinde ki haline hangi gerekçeyle yüz süreceğimi bilsem Rahmet ve mağfiret onun...

Orjinal boyutu icin tiklayin 720x480px and 38KB. Sukut ettiren bir zaman var İzanı bağlayan, akla tutukluluk yaşatan bir karar Kalbin dirliği viran olunca,idrak pişkinliğe ducar kalınca yanar İnsan düşünen ve akleden olması icap ederken yar Metanetin iflası yüreğimi sessizce...

Söz etmek edebin rüknündendir Edibin ruh halinden nükseden bir nefestir Gönül hancerin derdinde değil, Sevgiye hasret kalmak elemindedir Atisini endişe eden, nasibin vecdinde Ecrin şevkinde ve hakikat derdindedir Mazi ne güzel bir kitaptır, lahzada farktır İbret ve itibarın arından söz...

[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, serif][COLOR=#330033] [FONT=Georgia, Times New Roman, Times, serif][COLOR=#330033]Hangi ecir [FONT=Georgia, Times New Roman, Times, serif][COLOR=#330033]nefsime zor gelse... [FONT=Georgia, Times New Roman, Times, serif][COLOR=#330033]Aklım...

[FONT=Georgia, serif] [FONT=Georgia, serif]Dinlemeliyim [FONT=Georgia, serif]Tereddüt etmeden gönlümü hasretmeliyim [FONT=Georgia, serif]Vicdanımı şiar edinmeliyim, işaret taşlarını gönlümde yeşertmeliyim [FONT=Georgia, serif]Sürelerin kimliklerinde nefeslenmeliyim, aidiyetimin...

Nasılsa niyetime almıştım Ruhumun serencamında yol almaya başlayacaktım Kalbimin makus talihini anlatan resmi yapmak için hazırlanacaktım Suskun halimi böyle yazacaktım, kimsenin dikkatini çekmeden aşkı anlatacaktım Rengarenk boyalar aldım Tek tek fırçaları yokladım, sessiz ve sakin bir köşe...

Yanmalı gönüller Sabrın nazarında usanmadan ferahlamalı gözler Şikayet etmekten, zan içinde nefeslenmekten azat olmalı zihinler Rabbin rızasında, farzın edasında, nehyin uzağında dem alamlı hisseden kalpler Nefsin imtihandadır Ruhunun ve kalbinin refakati furkana olmalıdır Gülün rendine...

Ruhum bezgin, kalbim takatsiz ve üzgün! Yıllardır bir korku yaşıyorum Kaybolduğuma inanıyorum,bir ömür vecdimle yanıyorum Neden bu kadar yabancık yaşıyorum, tahammül etmek adına zorlanıyorum Niçin her nefes misali gülüp oynamayı başaramıyor ve kendim adına...

Bir ömürdü geçen suskun zaman Kalbin lisanıyla anlaşan, ruhun hasretiyle yanıp tutşan geçen an Yorgun düşmüştü vicdan,sabırdı umudu soğutan, kanaatti vecdin içine sokan Vasıl olmak için yıllarca kıvranan, sancılar içinde yalnızlığına figan edip ağlayan İrşat ediyordu,nefesi aralıyordu İnsan...

Ne zaman sessizliğin farkını yaşasam İdrakime naşseden isleri bir bir aralayarak nefesin müddetine uzansam Yakarış içinde kıvranan sinemin zafiyetlerini esaretinde olduğum ve varsa baksam Hiç durmadan ağlasam, firkatine ram olduğum aşkın vecdiyle yıkansam, durulsam Gönül aşkın payesinde susur...

Ne vakit iklimleri ansam Hazanın rahlesinde nefe nefese kalmanın hüznüyle dağlansam Saklı umutları günyüzüne çıkartmak için vecdin didarında ki lahzaya adansam Göyaşlarımın bu hicranını, kalbimin sahibine anlatmanın süruruyla anlamlaşsam Niçin korkulara sığınırız Tahkik etmek için azmi ihmale...

Öncelikle kelimelerle oynadılar Aynı hissiyatı yaşamaktan ve kaynağından dem almaktan koparttılar Alalel üsül sözcükler çıkarttılar,manasından ayıkladılar,ızdırabı anlamadılar Neden insana ve hassaten müslümana zülmetmekten bıkmadılar ve hep ağlattılar Yoksa fedretti niye hatırlattılar Tufanın...

Sinemi yakan narın firakındatım Henüz anlamaya vakıf olamadığım bir sevdanın didarında yanığım Davetlerin, ruhuma tevdi edilen emanetlerin, unutulmaya yüz tutan ahitlerin Şehrine malik olamadığım yaratılış hilkatinin, aidiyetimde ki üzen belirsizliklerin Hangi saiklerin tutsağıyım içinden...

Dinmiyor yılların hicranı Sinemi kuşatan firkat sancılar, yalnızlığımın sessiz çığlıkları Umut beslediğim şafakları, nazar ettiğim sabır lahzaları, kanaat dileyen acıları Hangi eşikte nefeslenmeliyim ve kapanan o kapıların yeniden açılmasını beklemeliyim Yüreğim sessizce ağlıyor Hazanlaşan...

Bilmeliydin ki senin Hissiyatınla nefeslenmek Cihanın rengârenk gülleriyle Bezenerek hem hal olmak demektir Baharlarda aşkı anmak Ve onu doyasıya yudumlamak Ne kadar mukaddestir bir bilseydin Her gün duvar başlarına Bırakılan o bayat ekmekleri Suya bandırarak yemek bir lütuftur...

Ne yüreğimin beynime uzanan eli Ve ne de dilimin amansız kederi kalbimde diner Halimde zuhur eden heceyi ve açılan pencereyi kim seyreder Ki gitmeden, âlemden göçmeden muhabbetin şevkinde bekliyor güfteler Neden senden uzakta sensizliğe sürgünüm Kalbimi burkan hasretin deminde ne fakir hürüm...

Bırak ne olur Sarılayım ayaklarına ve solgun umutlarına Yıllara sâri olan suskunluğumun feveran eden hissiyat çığlığına Acımsızlaşan ahına Serzenişlerini demlediğin bakir torağına Gönül pervazlarında tazelenen umutlarının sevdasında ağıtlarına Biliyorum ki çok sefilim Densizliğin...