refet

sevk ile, hareket ettikleri yolda yalnız olmadıklarını ve karşılarında düşmanın, yalnız onların düşmanı olmayıp, belki, mazide duran ve bize pek yakından bakan ervah-ı âliyenin de düşmanı olup, o âlî ruhlar önümüzde pişdar, etrafımızda zırh gibi ve muhafız ve muavin olduklarını göstermekle...

(Şu fıkra Refet Bey’indir.) Sözleriniz mürşidane ve çok yüksek olduğundan gayet dikkatli tahlil ederek okunmak icab ediyor. Serdeylediğiniz delâil-i akliye ve mantıkıye o kadar tatlı ve hayret-bahşdır ki, insan okudukça okuyor ve nâmütenahi bir zevk-i manevî hissederek hiç elinden...