nariyla

  1. MustafaCİLASUN

    Dağ vecdini sessizce, narıyla serdediyor!

    Gönül,insan sülbünün deryasıdır Lamekan olan bir zamandan sudur eden, aşk-ı vuslatın şiarıdır Kimi zaman hicran ve bazende hüzünle yol alan bir seyr-i devranın iştiyakıdır Ne kadar ihlasa erişirse, hal’ini kal’iyle müsavileştirirse nazargah olan makamdır İnsan, kul olmaya azmetmelidir Ruhunun...
  2. MustafaCİLASUN

    Ruhum ne vakit kanacak, aşkın narıyla arınacak!

    Bir sessizliğin dehlizinde ve hüzün içindeyim Ruhum ne vakit kanacak, aşkın narıyla arınacak! Hangi suali sorsam, merak ettiğim ne varsa muhatabını bulsam derdindeyim İçin için kanayan yaramın, devaya muhtaç aklımın, ruhumu kuşatan hicranın eşiğindeyim Neden böylesi bir badirenin kaldırımlarında...
Üst Alt