karsima

Bilme kine yapmıştım ve kimi kınamıştım Sessiz ve sünepe bir vaziyette gülmüştüm, içimde neden büyütmüştüm İnsan ve zaman, baht ve kaza, doğum ve ölüm, umut ve hüsran aşkını küçültmüştüm Neden düşünebilmeyi, ibretiyle nefeslenmeyi, fıtratıyle akletmeyi önemseyememeiştim Bilincim ve irfanım...

Henüz Adımlamaya başladığım Zamandan bu an’a kadar arkasında sürüklendim Bazen Sessiz bazen de nefessiz Devran içinde arşınlanan bir deniz nizamsız nefis Gel Zaman git zaman derken Halin sahifelerinde kederlenip hüznü nefeslenirken Yokluk Kuraklıkta susuzluk Umutlarda solgunluk yorgunluğa...