firkatti

Kalbim umut doluydu Ne bir korku ve ne de yeis bulunurdu, sanki hülyalar ruhum için yağmurdu Günlerin peşinde sürüklenirken, yarınlar için düşleri derlerken, yıllar ne çabuk yoğurdu Kiminle hem hal olmuşsam, dinlediğim hikâyeleriyle ibretin izlerini bulduysam, anıyordu Kimi zaman çok...

Yâd edeyim ve hasretle nefesleneyim! Ne firkatti alıp götüren, idrakime işleyen İbretin şadında akitleşen, bir hesabın vecdinde ki sualle kavilleşip gözyaşın serdeden İçimden gelen ahımı bırakıyorum, sessizliğin muvazisinde neler buluyorum, sukut ediyorum Bilmem ki nasıl gel desem, figanımı...