caresiz

Ah güzel kuşum biricik nadidem Yüreğin pırpır ederken kanatlarınla Hissiyat semasında süzülen semazendin Kanatlarının arasında, bir tüy olamamak En büyük bahtsızlığımdı. Hani sen, Keşmekeşliğin içinde boğuşurken, sana Bir el uzatamam, kapını açamamam Sesine hasret kalmam, o kadar acıydı...

[FONT=Georgia, serif]Kanayan bir yara vardı [FONT=Georgia, serif]İçinden çıkan figanlar ne kadar acı zerkeden farktı [FONT=Georgia, serif]Gönül hangi vaktin şehrine muhtaçtı, umutlar ne zaman inşirahtı [FONT=Georgia, serif]Nefes ağladı, can da takat kalmadı, akıl ve izan çaresiz sessiz kalan...

İstemesem de bir gün gideceksin Zamanın çığlıkları sarhoş ederken Yoksul hayallerin sarılmalarında Gece kanarken gözlerim silmeyeceksin Kuşatılmış sokakların çirkin suratlarını Durma sal bir an evvel üstüme kederlenme Kırılsın tüm düşler, aşklar kuytulaşsın Salarım yalnızlığımı düşlerinin...

Ey müddet-i nefesin naibi Çakınlığın içinde çırpınan sahibi,neden sual etmekten çekinirsin Esir olmayı kenidine yakın görürsün, şevkini ve azmini birilerine bırakırsın Neden anlamak için edebin halinde yol almazsın, sancılarını bir meziyet sanırsın Başarının sırrı içinde saklıdır Baş arı olmak...

Dinlediğim bir kasiden alıp götürtü Rahmetli Bekir Sıtkı Sezginin manevi iklimi ne kadar bereketli ve latifti Hal ehli bir mükişinas ve zarif bir vecdin sahibiydi,gayretleri pek muhteremdi Kur’an tilafeti ve kasideyi serdediş sezgisi ne kadar içliydi,o sevginin nişanesiydi Yaptığı...

ÇARESİZ ah bilsen bir bilsen duyduklarımı sanki bir dağ ağırlığı kalkacak üzerimden ve nehirler boşalacak bir anda içerimden sakın bilme... anlatsan duyarım bütün güzellikleri erir dağlarımın başındaki kar sussan içerimde kıyamet kopar sakın konuşma... ha küreğe mahkum...

Kuşatmışsa dilimi şayet bir hezeyan Hale tesir etmez, asla idraksiz kalan Sen oyalan mühlet içinde anlamayan Anlamadan nefes alan aşkı solumayan Dert ki tenin dirliğinde bir nihayettir Derbeder olan ancak hali bilmeyendir Kalbin sahibi kimdir hissetmeyen bilir Hezeyanlar içinde o kendiyle...