Arama sonuçlarınız

Kalple yaşanan aylar.. Üç ayların kendilerine mahsus bir tadı, bir şivesi vardır ki, onları yılın diğer aylarından ayırır.. Her ayın güzellik ve nefâsetinin zâhirî duygularımızla hissedilip yaşanmasına mukabil, bu müstesna zaman dilimi kalble ve bâtınî duygularla yaşanır. Bu aylarda gönül...

Ne bitmez arzularımız vardır bizim, ne doymaz isteklerimiz…. Her vardığı durakta bir sonraki durağı özleyerek geçen fâni bir ömür… İskender Pala – Kırk Güzeller Çeşmesi

En güzel Sen’sin Ya Rab! Her güzellik Sen’dendir. Bizse Güzelliğini yansıtmaya çalışan kırık dökük aynalarız.. Tozlandıkça, kirlendikçe Güzelliğini yansıtamıyor, Seni güzel gösteremiyoruz… Güzelliğini bizde yansıt, bizi paramparça, Bizi tozumuzla, kirimizle bırakıp karanlık ellerde yıpratma Ya...

‎’Bir gözyaşı, gül mevsiminde güle karşı akarsa aşk olur adı; sevgiyi damıtır en derin yerinden. Suçlardan sonra tenha gecelerde akarsa tevbedir tadı; gönülleri arıtır en kara kirinden. Madem ki gözyaşı bir kutlu demdir, elbette bir erdemdir.’ İskender Pala

[COLOR=pink]Rabbim! Ben aşkı bilmiyorum, bana Sen öğret.. Bir tekamül niyetine, hidayet lûtfet.. Gönlüme kur tahtını, her halime hükmet..

Duyuyor musun abdest alırken dökülen günahların çığlıklarını ? Mü'min -veya müslüman- bir kul abdest aldı mı yüzünü yıkayınca, gözüyle bakarak işlediği bütün günahlar su ile -veya suyun son damlasıyla- yüzünden dökülür iner, Ellerini yıkayınca elleriyle işlediği hatalar su ile birlikte...

Kıl Beni Ey Namaz Çöllerden Topla Hücrelerimi Rahmetinin Vahasında Ağırla Bu Yitik Kalbi Kıl Beni Ey Namaz Secdede Ruhumu Yeniden Fısılda Bana Şahdamarı Yakınlığından Emzir Bu Puslu Bedeni Kıl Beni Ey Namaz Küçülsün Dağlar Denizler Taşsın Dağılsın Kalabalıklar Rükû Rükû Doğrult...

Gülüşüm, iyiliğim, hayam, edebim Sen’in eserin.. Kusur, günah, utanmazlık benim.. Elim, kolum, titreyen dilim, ağrıyan yerlerim, sağlam bildiklerim.. Hepsi, hepsi Senin… Ben benden çok Sen’inim… Benim olmayana nasıl leke sürerim. Sen’in emanetine nasıl ihanet ederim.. Hata benim, rahmet...

Rabbim kalbimi kırık, ruhumu Sensiz, boynumu bükük bırakma.. Kim elini Sana ihlasla uzattı da tutmadın, kimin acı yakarışını işitmedin, hangi dertlinin gözyaşını rahmetinle silmedin.. Evet, sıkıldım artık, evet dayanamıyorum bu boşluğa, evet varlığını yanı başımda her an hissetmeme rağmen...

Ah... Bu bedenler içine kalp arıyor, Kalıbımız içindekinden utanıyor, Daha ne kadar süsleyeceğiz testinin dışını, içi kurudu çatlıyor... La reverie

Kimsem yokken beni yalnız Sen anladın, Beni anan, halimi gören, kısık sesimi işiten Sendin… Yoktum, çaresizdim, güçsüzdüm… Uzatacak elim, diyecek dilim yoktu Sen elim oldun, dilim oldun, gücüm oldun, çarem oldun… Ben aczimin şuurundayken azametin beni korurdu, kavurucu güneşlerde bırakmazdı...

ALLAH’ım, neden bilmiyorum içimdeki bu boşluk büyüdükçe büyüyor. Tam nefes alacakken birden sıkıyor boğazımı. Tam kavuştum derken murada kaçıyor benden huzur… Ah diyesim var yine , öyle ağlayasım, kalbim bir buhurdan gibi tütene dek… Senden başkasına gözüm kör olana dek yaş dökesim, Senden...

Bazen ne kadar üzülüyorum bilemezsin. Herkesi sana benzetiyor, her kelimeyi sana yoruyorum… Üzülüyorum; çünkü özlüyorum. Kimse anlamaz; Rabbim bilir seni ne kadar sevdiğimi, ismin anılıca yüreğimin nasıl kıpır kıpır olduğunu, şeytanın ümitsizlik darbelerini yerken lâhuti ümit esintileriyle...

Bugün 7 Temmuz 2009, saat 21,40. Ömrüm yeterse bu yazdıklarımı tekrar okurum ya da başkaları okur, okuyan başkaları olursa dualarını beklerim. Garip bir ruh haline bürünmüş durumdayım, ne zamandır kilitli olan gözümün muslukları bu akşam açılıverdi, elhamdülillah. Rabbim rızası için akıtsın o...

[COLOR=maroon]Damla damla karışayım Yar ummanına Güç Senin, takdir Senin hayranım her nakşına Garibim Yar, ruhumla bedenimle kurbanım yoluna Sıyrıldım ellerden, koptum be(de)nden Geldim Sana, beni Sana bağ(ış)la La rêverie

Sen sevdiklerini kollarsın, İbrahim gibi teslim olamasam da Sana gülşene çevir yangınlarımı, Eyyub’a musallat olan kurtlar kalbimi kemirirken Yunus kulun gibi karanlıklarda bırakma beni, Dilim kendime zulmettimlerle inlerken Belki tutarsın diye kaldırıyorum kirinden utandığım ellerimi: Sensin...

Ellerim tutmaz şimdi, dilim lâl, kulağım sağır Etme, Sensizliğin yükü çok ağır Karanlıkta kaldım, her yerde gam, her anım kahır Rabbim ruhumu huzur(un)a çağır Senden biliyorum, rahmetin gazabından çoktur Acizlere dahi lûtfun pek boldur İhlas ver şu müflise, koruyucum ol Ateş ol yak sinemi...

Yorgun bir yaprak misali gönlüm.. Rüzgarın şiddetiyle bir o yana bir bu yana savrulan yaprak misali bu yüreğim çok yorgun, El ver ne olur Senin yönünde ilerlet beni.. Bende irade kalmadı.. Yolunu kaybetmiş ruh misali körlüğümle yaşıyorum.. Gözüm ol, Sana ayna et beni.. Eller bilmez...

[COLOR=maroon]Ah.. O ağladı Rabbim, Sen istedin o ağladı… Zira yaktılar içini, o güzel kalbini kırdılar, çok üzüldü, halini sormadılar, kanattılar yarasını, yazıktır demediler, insaf etmediler… Sen izin verdin, onlar yapacağını yaptı… Sonunda kırık ve ürkek bir kalp kaldı geride titreyerek...

[COLOR=brown]Unutmaktı doğrusu, en zoruydu ama doğru olandı.. Hafızam, beni desteklemendi tek isteğim.. Şimdi anlamını kavrayamadığım rüyaları hayra yormakla meşgulüm.. Kafamdaki seni silsem kalbimdeki seni silemiyorum, yanıyorum, çare arıyorum.. Nefsimin prangalarında hakikat aşkına...