Okyay
ÖZEL ÜYE
İMTİHAN
Dünyamıza ağlar halde gelmiştik.
Biz ağlarken sevinç seli olmuştuk,
Yakınlara mutluluklar salmıştık,
Gülüyordu çevremizde bulunan,
İşte artık başlamıştı imtihân.
Arkasından emekleme safhası,
Düşe- kalka, sonra adım atması,
Her hareket, olaydı her defâsı,
Gün geçtikçe genişliyordu sâhan,
At başıydı, senle artık imtihân.
Haydi şimdi söylem vakti gözüktü
'Baba' demek, en kolay bir sözcüktü,
'Anne' adı, ayrıcalıktı- çünkü,
İlk varlığım- ilk tanışındı, Anan
Anne- Baba ikilemi, İmtihân.
Yürümekten sonra, ne güzel koşmak,
Kelebekçe, çiçeklerle koklaşmak,
Hem görndüğün her yeniye, pek şaşmak,
Gönlün, yaşam doldu, kalbin; heyecân,
Her tanışa; merhaleydi- imtihân.
Gayri zaman; Yaradanı- bilmekti
Annen- Baman, 'Bismillah’ı öğretti,
Keliume”i-Şehadeti, nakşetti,
Rabbinin ismini, elzemdi duyman,
Korku değil, haz versindi imtihân.
"Anne! ben de namaz kılcam" dediydin,
Anneciğin- sevincinden, deliydin,
İşlemeli baş örtünü, sevdiydin,
"Ezan sesi"! ilk sen olmuştun, duyan,
Beraberce- Rabbe verdin, imtihân.
Ve sen de- ey oğul! Babanla birlik,
El ele tutuşup, Camiye gittin,
Çünkü sana- yakışırdı, bu kimlik,
Tam da şu an, kabul olurdu duân,
Ne güzel başlangıç, böyle imtihân.
Hayat; her safhada, imtihân, çünkü,
Bak şimdi büyüdün, çocuktun ‘dünkü’,
Cidden düşünmeli, şu dönen çarkı,
Nerden geldim, niçin geldim, kim yapan ?
Tefekkürle düşünmekti, imtihân.
Her türlü yarışı, hele bir düşün!
Engelini aşmak, değil mi? işin ,
Hem zorluğa karşı, güçlü oluşun,
Sabır ve inançla, azimdi inan,
Mutlaka 'zaferdir', en zor imtihân.
Bak şu imtihanlar, ne denli- çokça,
ALLAH’ı tanıman, elzem, en başta.
Sonra Anne-Baba, saymalı aşkla,
Elbet eşin- evlâdın, ayrılmaz bir can,
Sevgiyle sarılmak, mutlu imtihân.
Hepimiz yolcuyuz, dünyâ bir uğrak.
Ebedî hayat ki, asıl son durak.
Sen bu yolculuktan kâr etmeye bak,
Ticâret mekânı, işte büyük Hân.
Öteye azıkla dolsun İmtihân.
Ne çabuk geçiyor dünya hayâtı,
Gelişin; dün gibi alkışlanalı.
Ne dersin! Almışsan şâyet berâtı,
Ne hüzün duyarsın, ne keder ne gâm.
Yeniden doğuştur gayri İmtihân.
En Sevgilinin ümmeti olmak s.a.v.
Rahman’ın bir lütfu, ikrâmı bilmek.
Aşk ile salât’u selâmlar salmak,
Zîşân’a ulaşır, şavkarır her an,
Güllerle süslenir şanlı İmtihân.
Hastalık- musîbet, âfet anında,
Tevekkel kalkanın vardır yanında.
Rabbimiz Teâlâyı zikir dilinde.
Sabrı Celilinden güven araman,
Salâh’tır- necat’tır, sana İmtihân.
Baksana su gibi akıyor zaman,
Ömür denen cevher, kısıtlı! Aman..!!
Boşuna olmasın, bir nefes alman,
Ya tefekkür eyle, ya ALLAH’ı an,
Halen sınavdasın, fırsat İmtihân.
Mîzan! Hesap günü ve tartı Haktır.
Ameller zerrece tartılacaktır.
Hayrı ağır basan, kurtulacaktır.
Orda ne dost vardır, ne bir koruyan,
Meğer başarıyla bitsin İmtihân.
Mü'min kardeşini sevmek imtihân,
Yaşlımızı içten saymak imtihân,
Küçüklere, şefkat duymak imtihân,
Bir de çelik gibi oldumu imân,
İnşaallah, verdin gitti imtihân.
Ve 'Vâde' dolunca, artık son günde,
Dünyadan giderken, biz gülelim de,
Çevremiz ağlasın, üzülsün, cümle.
Rabbin huzuruna, vardığın zaman,
Melekler gülsünler, bitsin imtihân.
Şevket OKYAY
Moderatör tarafında düzenlendi:
