Ayyüzlüm
Yeni Üyemiz
Yolcunun Azığı Nedir?
Click this bar to view the full image.
İnsan kalbi, ortalama olarak dakikada yetmiş kere çarpar. İnsan ömrünün uzunluğu yetmiş yıl olarak alınırsa, hayatımız boyunca yaklaşık olarak kalbimiz kaç kere çarpar?
Önce bir hesaplayalım: Bir saat 60 dakika, bir gün 24 saat, bir yıl 365 gün olduğuna göre:
Bir günde kalbimiz yaklaşık olarak 100 bin kere çarpar. Bir yılda 37 milyon kere, 70 yılda ise yaklaşık olarak 2 buçuk milyar kere çarpar.
Her kalp atışımız için, bir nefes alırken bir de nefes verirken olmak üzere iki kere şükür gerektiğine göre ömrümüzde en az 5 milyar şükür gerekir. Şimdi bir tefekkür edelim.
Bir günde en az 100 bin kere Rabbimize şükrediyor muyuz? Verdiği nimetler ve sıhhatimiz için ne kadar şükrediyoruz?
Bakın bir günlük kalp atışımızın şükrünü bile eda etmekten aciziz.Nerde kaldı diğer nimetlere şükür!..
Peki sayılı ömrümüzün yetmiş yıl olacağı belli mi? Elbette belli değil!Sonu ne zaman geleceği, ne zaman biteceği belli olmayan bir yolda ilerliyoruz. Peygamber Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurmuş:
“Dünyada bir garib gibi, ya da gelip geçen bir yolcu gibi ol. Kendini mevtalar arasında say. Sabah olunca akşamı, akşam olunca sabahı nefsine hatırlatma. Sağlığında hastalığın için, gençliğinde ihtiyarlığın için, boş zamanında meşgul olacağın zaman için, hayatında vefatın için bir şeyler alıp hazırlıkta bulun. Zira yarın adının ne olacağını bilemezsin.”(Keşfü’l Hafa, 2/176)
Gelin ânımızı değerlendirelim. Her ânımızın şükrünü eda etmeye gayretli olalım. Bu arada birbirimize de dua etmeyi unutmayalım. Gündelik meşguliyetlerin bizi alıp gittiği şu günlerde birbirimize yaptığımız dualarla canlanalım. Yolcu olduğumuzu unutmadan, yolda gerekli olan azığa odaklanalım. Rabbimizi her an kalbimizde bulalım inşallah.
Ey yolcu nereye?
Azığını almadan mı gidiyorsun?
Azığım ne ola ki? Söylemiyorsun!
Önce düşün! Yol azığı ne olmalı bu yolculuğun?
İman olabilir ama kâfi değil
İlim olabilir ama kâfi değil
Amel olabilir ama kâfi değil
İhlâs olabilir ama kâfi değil
Af ve tevbe olabilir ama kâfi değil
Hizmet olabilir ama kâfi değil
Sevgi ve muhabbet olabilir ama kâfi değil
Yol azığın TAKVA olmalı
Takvasız hiçbir vasıta işe yaramaz
İçi boş olan bir vasıta ne işe yarar?
Ey ebediyete giden visal yolcusu, şu ayeti kerimeye iyi dikkat et:
“…Kendinize yol azığı hazırlayınız; şüphe yok ki azığın en hayırlısı takvadır. Benden ittika ediniz ey akıl sahipleri!” ( Bakara, 197) (İttika: Sakınmak. Çekinmek. Günahlardan ve bütün kötülüklerden kendini çekmek. Takvâ ile amel etmek.)
Hazreti Yusuf Aleyhisselam’ın bir dostu ona misafir olur. Çocukluktan beri birbirlerini tanırlar. Yusuf Aleyhisselam ona:
-“Eh, bize ne armağan getirdin, bakalım?” der.
İnsan dostuna giderken eli boş gider mi? Nasıl değirmene buğdaysız gidilmezse, okula kalemsiz, hastaya çiçeksiz gidilmezse Hakk katına nasıl boş gidilir? Allahü Teala da mahşer gününde, bizlere
“Bana ne hediyeniz var, ne getirdiniz? Yoksa tekrar dönüp geleceğinizi mi sandınız, size bu günü haber vermedim mi? Buraya bomboş, azıksız mı geldiniz?” buyurursa halimiz ne olur?
O en çok sevdiğimizin, Rabbimizin kapısına elimiz boş, azıksız nasıl gideriz? Rabbimiz azık olarak bizden takvayı istiyor. Azığımızı tedarik etmeden mi gideceğiz?
Takva nedir öyleyse?
Sen biliyorsan hadi söyle!
Öğrenmek için var Hak dostlarının eşiğine!
Ne zaman söz geçireceksin nefsine
Uy “sadıklarla beraber olun” emrine.
Varmak için kalb-i selime
Aşk ile bağlan Rasul’e.
İman ve amelini takva ile süsle de
İhlâs ve takva ile yönel secdeye
Ya Rabbi, bize bu yolda takvayı azık eyle!
Bizleri Rıza-yı İlahine nail eyle! (Âmin!)
Click this bar to view the full image.
İnsan kalbi, ortalama olarak dakikada yetmiş kere çarpar. İnsan ömrünün uzunluğu yetmiş yıl olarak alınırsa, hayatımız boyunca yaklaşık olarak kalbimiz kaç kere çarpar?
Önce bir hesaplayalım: Bir saat 60 dakika, bir gün 24 saat, bir yıl 365 gün olduğuna göre:
Bir günde kalbimiz yaklaşık olarak 100 bin kere çarpar. Bir yılda 37 milyon kere, 70 yılda ise yaklaşık olarak 2 buçuk milyar kere çarpar.
Her kalp atışımız için, bir nefes alırken bir de nefes verirken olmak üzere iki kere şükür gerektiğine göre ömrümüzde en az 5 milyar şükür gerekir. Şimdi bir tefekkür edelim.
Bir günde en az 100 bin kere Rabbimize şükrediyor muyuz? Verdiği nimetler ve sıhhatimiz için ne kadar şükrediyoruz?
Bakın bir günlük kalp atışımızın şükrünü bile eda etmekten aciziz.Nerde kaldı diğer nimetlere şükür!..
Peki sayılı ömrümüzün yetmiş yıl olacağı belli mi? Elbette belli değil!Sonu ne zaman geleceği, ne zaman biteceği belli olmayan bir yolda ilerliyoruz. Peygamber Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurmuş:
“Dünyada bir garib gibi, ya da gelip geçen bir yolcu gibi ol. Kendini mevtalar arasında say. Sabah olunca akşamı, akşam olunca sabahı nefsine hatırlatma. Sağlığında hastalığın için, gençliğinde ihtiyarlığın için, boş zamanında meşgul olacağın zaman için, hayatında vefatın için bir şeyler alıp hazırlıkta bulun. Zira yarın adının ne olacağını bilemezsin.”(Keşfü’l Hafa, 2/176)
Gelin ânımızı değerlendirelim. Her ânımızın şükrünü eda etmeye gayretli olalım. Bu arada birbirimize de dua etmeyi unutmayalım. Gündelik meşguliyetlerin bizi alıp gittiği şu günlerde birbirimize yaptığımız dualarla canlanalım. Yolcu olduğumuzu unutmadan, yolda gerekli olan azığa odaklanalım. Rabbimizi her an kalbimizde bulalım inşallah.
Ey yolcu nereye?
Azığını almadan mı gidiyorsun?
Azığım ne ola ki? Söylemiyorsun!
Önce düşün! Yol azığı ne olmalı bu yolculuğun?
İman olabilir ama kâfi değil
İlim olabilir ama kâfi değil
Amel olabilir ama kâfi değil
İhlâs olabilir ama kâfi değil
Af ve tevbe olabilir ama kâfi değil
Hizmet olabilir ama kâfi değil
Sevgi ve muhabbet olabilir ama kâfi değil
Yol azığın TAKVA olmalı
Takvasız hiçbir vasıta işe yaramaz
İçi boş olan bir vasıta ne işe yarar?
Ey ebediyete giden visal yolcusu, şu ayeti kerimeye iyi dikkat et:
“…Kendinize yol azığı hazırlayınız; şüphe yok ki azığın en hayırlısı takvadır. Benden ittika ediniz ey akıl sahipleri!” ( Bakara, 197) (İttika: Sakınmak. Çekinmek. Günahlardan ve bütün kötülüklerden kendini çekmek. Takvâ ile amel etmek.)
Hazreti Yusuf Aleyhisselam’ın bir dostu ona misafir olur. Çocukluktan beri birbirlerini tanırlar. Yusuf Aleyhisselam ona:
-“Eh, bize ne armağan getirdin, bakalım?” der.
İnsan dostuna giderken eli boş gider mi? Nasıl değirmene buğdaysız gidilmezse, okula kalemsiz, hastaya çiçeksiz gidilmezse Hakk katına nasıl boş gidilir? Allahü Teala da mahşer gününde, bizlere
“Bana ne hediyeniz var, ne getirdiniz? Yoksa tekrar dönüp geleceğinizi mi sandınız, size bu günü haber vermedim mi? Buraya bomboş, azıksız mı geldiniz?” buyurursa halimiz ne olur?
O en çok sevdiğimizin, Rabbimizin kapısına elimiz boş, azıksız nasıl gideriz? Rabbimiz azık olarak bizden takvayı istiyor. Azığımızı tedarik etmeden mi gideceğiz?
Takva nedir öyleyse?
Sen biliyorsan hadi söyle!
Öğrenmek için var Hak dostlarının eşiğine!
Ne zaman söz geçireceksin nefsine
Uy “sadıklarla beraber olun” emrine.
Varmak için kalb-i selime
Aşk ile bağlan Rasul’e.
İman ve amelini takva ile süsle de
İhlâs ve takva ile yönel secdeye
Ya Rabbi, bize bu yolda takvayı azık eyle!
Bizleri Rıza-yı İlahine nail eyle! (Âmin!)
Son düzenleme:
(
