MURATS44
Özel Üye
Cok dil bilmek iyi birsey ama hangi ulkenin vatandasiysan kendi dilini baska dillerdeki sozcukleri katmadan konusmalisin.Bazilari mesela turkce konsuyorlar ama sonunu ingilizce tamamliyorlar yada azerice konusup sonunu rusca tamamliyorlar.Tamam dil bilmek guzel sey ama kendi dilini katl etmek vatan hainliği bence.
Bir buyuk Azeri sairinin Bextiyar Vahabzadenin dil hakkinda bir siirini paylasmak istiyorum.
Dil açanda ilk defe ‘ana’ söyleyirik biz
‘Ana dili’ adlanır bizim ilk dersliyimiz
İlk mahnımız laylanı anamız öz südüyle
İçirir ruhumuza bu dilde gile-gile.
Bu dil - bizim ruhumuz, eşgimiz, canımızdır,
Bu dil - birbirimizle ehdi-peymanımızdır.
Bu dil - tanıtmış bize bu dünyada her şeyi
Bu dil - ecdadımızın bize qoyup getdiyi
En qiymetli mirasdır, onu gözlerimiz tek
Qoruyub, nesillere biz de hediyye verek.
Bizim uca dağların sonsuz ezemetinden,
Yatağına sığmayan çayların hiddetinden,
Bu torpağdan, bu yerden,
Elin bağrından qopan yanığlı neğmelerden,
Güllerin renglerinden, çiçeklerin iyinden,
Mil düzünün, Muğanın sonsuz genişliyinden,
Ağ saçlı babaların eqlinden, kâmalından,
Düşmen üstüne cuman o qıratın nalından
Qopan sesden yarandın.
Sen xalqımın aldığı ilk nefesden yarandın.
Ana dilim, sendedir xalqın eqli, hikmeti,
Ereb oğlu Mecnunun derdi sende dil açmış.
Üreklere yol açan Füzulinin sen’eti,
Ey dilim, qüdretinle dünyalara yol açmış.
Sende menim xalqımın qehremanlıqla dolu
Tarixi varaqlanır.
Sende neçe min illik menim medeniyyetim
Şan-şöhretim saxlanır.
Menim adım, sanımsan,
Namusum, vicdanımsan!
Ey öz doğma dilinde danışmağı
Ar bilen fasonlu edebazlar
Oxşamır ruhunuzu qoşmalar, telli sazlarʔ!
Bunlar qoy mənim olsun.
Ancaq veten çörəyi sizlere qenim olsun!
Bir buyuk Azeri sairinin Bextiyar Vahabzadenin dil hakkinda bir siirini paylasmak istiyorum.
Dil açanda ilk defe ‘ana’ söyleyirik biz
‘Ana dili’ adlanır bizim ilk dersliyimiz
İlk mahnımız laylanı anamız öz südüyle
İçirir ruhumuza bu dilde gile-gile.
Bu dil - bizim ruhumuz, eşgimiz, canımızdır,
Bu dil - birbirimizle ehdi-peymanımızdır.
Bu dil - tanıtmış bize bu dünyada her şeyi
Bu dil - ecdadımızın bize qoyup getdiyi
En qiymetli mirasdır, onu gözlerimiz tek
Qoruyub, nesillere biz de hediyye verek.
Bizim uca dağların sonsuz ezemetinden,
Yatağına sığmayan çayların hiddetinden,
Bu torpağdan, bu yerden,
Elin bağrından qopan yanığlı neğmelerden,
Güllerin renglerinden, çiçeklerin iyinden,
Mil düzünün, Muğanın sonsuz genişliyinden,
Ağ saçlı babaların eqlinden, kâmalından,
Düşmen üstüne cuman o qıratın nalından
Qopan sesden yarandın.
Sen xalqımın aldığı ilk nefesden yarandın.
Ana dilim, sendedir xalqın eqli, hikmeti,
Ereb oğlu Mecnunun derdi sende dil açmış.
Üreklere yol açan Füzulinin sen’eti,
Ey dilim, qüdretinle dünyalara yol açmış.
Sende menim xalqımın qehremanlıqla dolu
Tarixi varaqlanır.
Sende neçe min illik menim medeniyyetim
Şan-şöhretim saxlanır.
Menim adım, sanımsan,
Namusum, vicdanımsan!
Ey öz doğma dilinde danışmağı
Ar bilen fasonlu edebazlar
Oxşamır ruhunuzu qoşmalar, telli sazlarʔ!
Bunlar qoy mənim olsun.
Ancaq veten çörəyi sizlere qenim olsun!
