son nefesim....

Binmediğim hiçbir otobüs,
Beklemediğim hiçbir durak kalmadı bu şehirde.
Gittikçe azalıyor hayat.
Neyi erken yaşadıysam,
Hep ona geç kalıyorum.



Sana göçüyorum her sonbahar.
Yolların çıkmıyor aşkıma.
Unuttuğun yağmurların adı saklımda.

Susmaktan yoruldum.
Kuşlar ve şarkılar bu şehri terk edeli beri,
Efkar demliyorum gözlerimde.
Yaşlarımı yanağıma varmadan öldürüyorum.
Tam sancağımdan yaralıyorum kendimi.
Alnını yüreğime dayadığın güne bakıp,
.Ne unutacak kadar nefret ettin,
Ne hatırlayacak kadar sevebildin,,,
Yıkık bir duvar kadar bile pişman değilsin,
Biliyorum....
Beni hep bulmamak için aradın.
Yanılgımdın,
Yandığımdın,
Yangındın...Sensizliğe yenilmek,
Sana yenilmekten zor olsa da,
Ardımda bir sürü belkiler bırakarak
Seni içimden terk ediyorum...Ne tuhaf değil mi
İçimi acıtan da sendin,
Acımı dindirecek olan da...
Ya öldür beni dedim,
Ya da git benden.....
İçi bulanık bir sevdanın ucunda seni kaybettim.....

Çok güzel satırlar demek issterdim ama hüzün dolu satırlar. Bu satırlar senin kalemnden çıkmış gibi. cümleler ve yorumlar senin tarzın . Bu satırlar yerinde eminim ki , çok güzel satırlarda olabilirdi. Senin çok daha güzel duygularla çok güzel şiirler yazacağoınıda biliyorum. Neden bu satırlar acaba?

Sen daha iyilerini daha güzellerini, okuyana huzur verecek satırlar yazabileceğinide biliyorum

sen benden gitme,
canımın cananı,
gönlümün sultanı,
birbirimizden ayrı olmak,
ne bana yakışır, ne sana,
sevmek susmak,
yürekten avaz avaz bağırmaktır sevdalısına...

Seni sevmekti beni özgür kılan, o yüzden hala bu aşka tutunuyorum. Aslında, bende seni öldürecek başka bir sevdaya çarpmadığım için henüz, hala sana kanamakta gönlüm! Sen yüreğimin bir türlü bulunmayan adresinde, çocukluğuma ait bir iz gibisin. O günlere ait bir koku, bir şarkı, bir ses gibi; sen geçmişim gibi, hiç koparamadığım bir yerimsin. Seni sevdiğimi inkar etmek, kendimden kaçmaktır. Nasıl becerir insan bunu? Nasıl saklanırsın kendinden? Kendini sobelemeden yaşamak mümkün mü? Mümkünmüş, sana bakınca anlıyorum!Sessiz, sözsüz, ıssız vurgunumsun benim. Hiç sabahı olmayan bir gece gibi, bir türlü okuyup bitiremediğim bir kitap gibi, başucumda tozlanarak duruyorsun. Zaman geçtikçe daha iyi anlıyor insan kalbinin acısını ve senden kalan ne varsa, daha fazla vuruyor yüreğimi. Gelecek zamanlara ait düşlerim yok, zaten gerek yok! Nereye giderse bu şehrin suyu, ben de onunla akacağım. Bugün henüz gelmemişti, dünlerde bir yerde sana ait hayallerim vardı; olmadı! Demek ummakla olmuyormuş; akışına bırakmalı! Hayat insana neler getiriyor, değil mi? Kimin aklına gelirdi böyle savrulacağımız? Kimin dili varırdı, ayrılığı bizimle aynı cümle içinde kullanmaya? Şimdi ne basit söyleniyor, değil mi? Ayrıldılar! Ayrıldık! Evde ekmek bitmiş gibi, dile öyle yavan bir sözcük oturuyor işte: Ayrıldık! Kalbim kırgın hala, sakın düzeltmeye çalışma, bırak öyle kalsın! Kendini onarmaya çalışan kalplerin daha çok kırıldığını bilirim. Savrulur rüzgara kapılıp insan, gönül nereye konar belli olmaz. Sonra daha acı anıları kalır aklında geçmişin. Bırak kalbim kırık kalsın, kalsın ve hep hatırlasın! Aklım, kalbimin çektiklerinden ders alsın ki; bir daha aynı hataları yapmasın. Biraz çizik olsun yüreğim, ne çıkar? Araba değilim ki, hasarsızlığım para etsin. Aksine, yaşadıkça lezzetlenirim. Kalbim dağınık kalsın benim, çalışma odam, mutfakta duran kahve fincanlarım dağınık kalsın. Yatağım bozuk olsun, kül tablasında bir sigara izmariti dursun. Yüreğim gibi, biraz kırık olsun aklım ki; yaşadığımı anlayayım ve yaşadıklarıma bir anlam katayım!Kalbim kırık kalsın.................

Sendin son durağı umutlarımın
Seninle güzeldi bu yer bu dünya
Gönüllü mahkumdum kirpiklerine
Ne desem boş artık SEN GİTTİN YA
Paslanmaz kilitler vurdun gönlüme
Bitti o heyecan, bitti o rüya
Yine başbaşayım kendi dünyamla
Ne desem boş kahredip çıktınya
Bir ben sindiremedim yokluğunu
Bir hasretin kaldı bende hepsi bu
Ne desem boş artık SENDE SENDE.......Gittinya....

Emeğinize sağlık...

Teşekkürler adminim. Çok güzel.

Herkesin emeğine sağlık...çok güzel sayfalar....