Okyay
ÖZEL ÜYE
Şifâ ver Yâ Rabb!
Yâ Rabbi! Kimbilir nice kulların,
Muzdarip- çâresiz, şifâ bekliyor.
Elbette makâmı yüce onların,
İmtihan vererek, ecir bekliyor.
Şüphesiz, bilinmez hikmetleri var.
Bize hüzün veren her bir durumun,
Belki de gizlenmiş ibretleri var.
Sonsuz şefkatinden af diliyoruz.
Rahmet deryâsından bir medet umup,
“Ne olur Rabbimiz, şifâ” diyoruz.
Şâfi hürmetine, sıhhat bulsunlar.
Nâçar ve imkânsız, kim düşmüş dara,
Salâha kavuşup, sevinç dolsunlar.
El açıp yalvarıp yakaranlara,
Kurtuluş lütfeyle, şifa ve afla,
Yâ Rabbi! Bir bahşin olsun onlara
Senden merhametli, bir varlık yokki.
Anneye verdiğin, bitmez şefkati,
Rahmet denizinden, bir damla belki.
Bizden biri olan, insanlar da var,
Saçak altlarında, aç ve açıkta.
Başını sokacak bir yer ararlar.
Bu dersten, sınıfta kalmışız ya Rabb!
Ve şâyet bizlerden hesap sorarsan,
Belliki çok mahcûp olmuşuz yâ Rabb!
Hem duâ edelim ve hem de yardım.
Razı olacağın hayırlı yolda,
Rehberimiz olsun, Böyle bir yordam.
Şükür makâmında, seni zikretsin.
Yâ Rabbi! Sıhhat ver, bahşeyle imkân,
Sağlık nimetine dâim şükretsin.
Şevket OKYAY
Moderatör tarafında düzenlendi: