KELEBEKÇE
Kanatlarındaki rengâ renk desen,
Keşke hikmetini bilip söylesem.
_Güzellik âşıkı Kelebek var’ya,
_O misâl geliyor seni anlatmaya.
Nerede güzel bir çiçeği görse,
Üstüne konarak büyük hevesle,
_O nâzik ağzıyla emerken özünü,
_Başka bir çiçeğe diker gözünü.
Kelebek mi güzel? Yoksa çiçek mi?
Vermesi çok zordur böyle bir hükmü.
_Vuslat bir kelebek, şiirler çiçek,
_İbretle dolaşır, sevgi verecek.
Çiçekler daha bir sevimli olur,
Mânevi havadan payını alır.
_Hâlik’ın sırrıyla intişar eder,
_Hem ki iştiyâk’la, Hakk’ı zikreder.
Bülbül de öyledir, gülün dalında.
Güller güzelleşir, birlik olunca.
_Bülbül şakıdıkça nağmelerini,
_Gül güzellikte, bulur yerini.
İster kelebek ol, istersen bülbül,
Hakk’ı seslendirmen, ne şanlı bir hâl
_Teşekkür kelebek, sağ ol ya bülbül!
_Dilerim Rabbimiz, bahşetsin ödül.
Mevlâ’nın verdiği o yeteneği,
Gene azmetmişsin, O’na vermeyi.
_Yaradan gönlüne güzellik versin,
_Hep güzeli arasın, iyiyi görsün
Arınmak isteyen, hep seni sorsun,.
Ve de eserlerin ebeden dursun.
