Canım acıyor canım yanıyor anne,bugünlerde.Sızlayan bir kalp acısı var,gönlümün otağında.Hani diyorum biraz sıvazlasan sırtımı,biraz el atsan şu viraneliğime,çeki düzen versen şu dağınıklığıma,belki işe yarar diyorum.Ama yoksun.Çağırdığımda gelemeyecek kadar uzaksın.Oysa şimdi,çocukluğumdan daha çok ihtiyacım var sana.İnan bana ne kadar yazsam,kifayetsiz kalır kelimeler,dindirmiyor acılarımı,boş bahaneler.Tek teselli senin şefkatli kucağın bana.Kundağındaki bebeğini,ağıtlı ninniler uyutuyor geceleri,tavana asılan gözlerimde hayalin beliriyor ve o an senin dantelli yastıklarına sicim gibi akan gözyaşlarımı,kurutuyor yalnızlığım.
Çaresizlik ne kötü şeymiş anne.Bilmezdim karanlığın ve yalnızlığın bu kadar ürpertici olduğunu.Bilmezdim siyahlaşan gökyüzüm deki bulutların, gözlerimde buharlaşıp katmer katmer üzerime yağacağını,bilmezdim baktığım duvarlardaki halimin bana gölge oyunu oynatıp,kendi gölgemle bile korkutacağını,bilmezdim bir acı ölümün bana ders verip,bu kadar yıpratacağını.Başımı aşağıya uzattığımda,boş taşlıkları ve solan menekşelerini görüyorum.En az onlarda benim kadar perişanlar.Ne onları sulayacak bir kudret,ne içimdeki susuzluğu dindirecek bir çağlayanım var.Her yer karanlık ve kurak. Hayatın sarp ve dikenli yollarında,örselenmemek için direnen ayaklarımın mücadelesini bir görsen şaşardın.Eminim ki yanımda olsaydın bin misli hafiflerdi bu yüküm ve ızdırap aşılamazdı bu kaderim.Çünkü bilirim senin nefesin,sevgin bin şifadır bu hasta yüreğime.Asırlar oldu sanki gidişin,her gün koca bir kayıp daha ekleniyor sensizliğime ve çığ gibi büyüyor özlemlerin.Şebnemler düşüyor dalımda ki sevda tanelerime ve donuyor tüm damarları çiçeklerimin.
Şimşekler gürlüyor,yıldırımlar düşüyor anne,viranlığıma.Bozulan çarkın dişlisindeki gıcırtı içimi gıcıklıyor.Ne kadar yağlasam ne kadar uğraşsam boş.Takılmış ard arda zincirleri.Şimdi soğuk rüzgarlar vurdukça çeltikli alnıma,hafiften bir ürperti dolaşıyor iliklerimde.Değişim rüzgarlarına ayak uyduramıyor artık yılgın bedenim.Sanırım,mütamadiyen bende yaşlanıyorum.Kendimi kamufle ettiğim bu hayat'ın içinde.
Sen gittin ya!ne gök aynı mavilikte,ne deniz aynı heyecanla vuruyor sahile.Ne o yağmurun,senin kara taşlıklarına vuran serinliği,ne bahçedeki ağacın ıhlamur kokusu,ne de bayramların eski sevinci var artık içimde.İçimde:koca bir boşluk var sadece,yeri hiç doldurulamayan,yüreğimde bastıramadığım koca bir isyan,dilimde bir tek senin adın.Sana çok ihtiyacım var anne.Aramızdaki mesafe,benim göremediğim kadar uzaktasın,senin beni hissettiğin kadar yakın.
Çaresizlik ne kötü şeymiş anne.Bilmezdim karanlığın ve yalnızlığın bu kadar ürpertici olduğunu.Bilmezdim siyahlaşan gökyüzüm deki bulutların, gözlerimde buharlaşıp katmer katmer üzerime yağacağını,bilmezdim baktığım duvarlardaki halimin bana gölge oyunu oynatıp,kendi gölgemle bile korkutacağını,bilmezdim bir acı ölümün bana ders verip,bu kadar yıpratacağını.Başımı aşağıya uzattığımda,boş taşlıkları ve solan menekşelerini görüyorum.En az onlarda benim kadar perişanlar.Ne onları sulayacak bir kudret,ne içimdeki susuzluğu dindirecek bir çağlayanım var.Her yer karanlık ve kurak. Hayatın sarp ve dikenli yollarında,örselenmemek için direnen ayaklarımın mücadelesini bir görsen şaşardın.Eminim ki yanımda olsaydın bin misli hafiflerdi bu yüküm ve ızdırap aşılamazdı bu kaderim.Çünkü bilirim senin nefesin,sevgin bin şifadır bu hasta yüreğime.Asırlar oldu sanki gidişin,her gün koca bir kayıp daha ekleniyor sensizliğime ve çığ gibi büyüyor özlemlerin.Şebnemler düşüyor dalımda ki sevda tanelerime ve donuyor tüm damarları çiçeklerimin.
Şimşekler gürlüyor,yıldırımlar düşüyor anne,viranlığıma.Bozulan çarkın dişlisindeki gıcırtı içimi gıcıklıyor.Ne kadar yağlasam ne kadar uğraşsam boş.Takılmış ard arda zincirleri.Şimdi soğuk rüzgarlar vurdukça çeltikli alnıma,hafiften bir ürperti dolaşıyor iliklerimde.Değişim rüzgarlarına ayak uyduramıyor artık yılgın bedenim.Sanırım,mütamadiyen bende yaşlanıyorum.Kendimi kamufle ettiğim bu hayat'ın içinde.
Sen gittin ya!ne gök aynı mavilikte,ne deniz aynı heyecanla vuruyor sahile.Ne o yağmurun,senin kara taşlıklarına vuran serinliği,ne bahçedeki ağacın ıhlamur kokusu,ne de bayramların eski sevinci var artık içimde.İçimde:koca bir boşluk var sadece,yeri hiç doldurulamayan,yüreğimde bastıramadığım koca bir isyan,dilimde bir tek senin adın.Sana çok ihtiyacım var anne.Aramızdaki mesafe,benim göremediğim kadar uzaktasın,senin beni hissettiğin kadar yakın.
