Sabretmenin son tesbih taşında yüreğim
Doksan dokuzuncu taşı elimde sabrın
Korkuyorum o bittiğinde bende bitmiş olucak tahammül
Yinede son taşıdır sabrın dayandırır beni bir vakit daha bilinmeye
SONRASI bilmiyorum sonrasında içimdeki boşluğun yerini neyi eklerim
elimdeki tesbihin yerine neyi koyarım BİLMİYORUM
SABREDİYORUM İŞTE hemde herşeye
Son taşı sıkıca tutuyorum parmaklarımın arasında
Kayıp gidecek herşeye hazırlıklı olsun istiyorum yüreğim
Olmuyor bir insan kendini ne kadar hazırlayabilir bir bilinmeyene
Düşünmek istemiyorum şimdi yapabildiğimce sabırlı olmak istiyorum
Son taşını elimden düşürmemek için sabrın
Gayret ediyorum sınırsız bir infilak yaşıyor içim
Sanki birazdan patlayacak kederinden ve son taşta düşecek ellerimden
DÜŞMESİN GÜCÜM YETTİĞİ KADAR BENDE KAL BİLİNMEZLİĞİM
GÜCÜM YETTİĞİ KADAR ve BENDE KALABİLDİĞİN KADAR KAL SABRIM
..
