TÜRKOĞLU
Aktif Üyemiz
Orhun Yazıt
Wilhelm Radloff 40 Yenisey, 10 Hoytu Tamir ve 6 Moğolistan olmak üzere, toplam 56 yazıtı ilk okuyan, ilk tercüme eden, sözlüklerini ve gramerini yapan bir öncüdür. Fakat Radloff hazırladığı ilk çalışmayı yayımlamakta acele ettiği için, bu çalışması okuma yanlışlarıyla doludur. Thomsen‘in Radloff ‘dan iki yıl sonra yayımladığı çalışma çok daha başarılı olduğundan, bu eser Türklük bilimi alanında daha yaygın kullanılan bir kaynak olmuştur.
Türkiye’de Kök-Türk Yazıtlarını ilk tanıtan bilim adamı Necip Asım olduğu gibi, Orhun Abidelerini ilk defa neşretme şerefi de ona aittir. Müsteşrikler Kongresinde Ahmet Mithat Efendi, Thomsen’i tanımıştır. Ahmet Mithat, Thomsen’den aldığı meşhur kitabın nüshasını Necip Asım’a vermiştir. Necip Asım da 1897’de “Pek Eski Türk Yazısı” adıyla ülkemizde Kök-Türk harfleri ve abideleri hakkında ilk kitabı yayımlamıştır.
Şemseddin Sami, Orhun Abidelerini bizde neşretmeye teşebbüs eden ilk kişidir. Kök-Türk Bengü Taşlarının kısmen de olsa ilk tercümesi Ahmet Hikmet Müftüoğlu‘na aittir ve “Gönül Hanım” adlı bir roman içerisinde yer alır. M. Fuat Köprülü “Türk Edebiyatı Tarihi” adlı eserinde anıtlardan bahsedip, değerlendirmeler yapmıştır. Türkiye’de bengü taşları konusunu “Eski Türk Yazıtları” adlı eserinde en geniş ölçüde işleyen büyük tarihçi Hüseyin Namık Orkun’dur.
1943’de Nihal ATSIZ, “Türk Edebiyatı Tarihi” adlı eserinde Tonyukuk ve Kül Tigin bengü taşlarının bugünkü Türkçeye çevrilmiş şekillerini vermiştir. İlk baskısı 1970’de neşredilen Muharrem Ergin’in “Orhun Abideleri” adlı eseri üç büyük bengü taşın yeni okunuş ve tercümelerini içermektedir. Şimdi Muharrem Ergin’in talebelerinden Osman Fikri Sertkaya bir kuyumcu titizliği ile abideler üzerinde çalışmaktadır.
“Orhun Yazıtları” ve “Orhun Türkçesi Grameri” gibi eserlerle yazıtlar hakkında çok kapsamlı çalışmalar yapan önemli isim Talat Tekin’dir. 1985 yılında Büyük Türk Klasikleri dizisinin 1. cildinde “Bengütaş Edebiyatı” başlığıyla Ahmet Bican Ercilasun da, Tonyukuk ve Köl Tigin anıtlarının yeni bir aktarımını vermiş, anıtları özellikle edebi yönden değerlendirmiştir.
1990 yılından itibaren Köktürk Anıtları üzerindeki çalışmalar, Türkiye’de büyük bir ivme kazanmıştır. Türkiye Cumhuriyeti Dışişleri Bakanlığı’na bağlı olarak kurulan Türk İşbirliği ve Kalkınma Ajansı (TİKA), Kök-Türk Anıtları konusuna büyük önem vermiştir. Türk Dil Kurumunca başlatılan projelerle de Kök-Türk Anıtları konusunda ilerlemeler kaydedilmiştir. Tonyukuk Külliyesi ile Bilge Kağan – Kül Tigin Külliyelerinde, 1988’de inşasına başlanan koruma ve müze binaları 1990’da TİKA tarafından teslim alınmıştır.
Bugün Amerika’dan Japonya’ya kadar bütün dünya Türkologları, hemen hemen her dilde heyecanla bengü taşları araştırmaktadır. Abideler üzerinde yapılan çalışmalar sonucunda, 6 tanesi büyük olan Orhun harfli yeni kitabeler ve metinler bulunmuş, neşirler birbirini kovalamıştır. Son zamanlarda Orhun Irmağı vadisinde yapılan arkeolojik araştırmalar da hız kazanmış ve burada yüzlerce heykel, balbal, çeşitli eserler ve şehir harabeleri bulunmuştur. Bu alanda yapılan çalışmaların adları bile, bir kitap teşkil edecek kadar geniştir.
Gerçekten de Orhun Abidelerini, bugün Türkiye’den binlerce kilometre uzakta eski Türk yurdunda, bugünkü Moğolistan’da Türklüğün şehadet parmakları olarak yükselen bu mübarek taşları kana kana okumak, her kelimesi üzerinde derin derin düşünmek, resimlerini huşu içinde seyrederek ruhu yıkamak, her Türk için milli ibadettir.
