MUHTAZAF Ömürler Tükenirken!

Ömürler Tükenirken!

Bir tarafta ömürler tükenirken, bir tarafta hayat devam ediyor.
Güzel insanlar güzel yerlere çekip giderken, yaşayanların imtihanı devam ediyor.
Mübarek aylar, günler, bayramlar gelip geçiyor.
Acaba bu mübarek günleri nasıl ve nerede değerlendiriyoruz.
Olması gereken şekildemi, yoksa; gelenek, görenek, adet, usul üzerine mi?
İbadetlerimizi yapıyor olsakda, haricinde bir garibin tutmak, bir öksüzün başını okşamak, yardıma muhtaç bir kardeşine elini uzatmak, sokağa çıkınca müslüman kardeşine tebessüm etmek, selâm verebilmek.
Uzaklardaki kardeşleri ile yakın olmak, onların dertleri ile dertlenmektir.
Dertlerine yardım elini uzatmaktır.

Geceleri tefekkür etmeyi adet edinerek, bugün Allah rızası için ne yaptım diye düşünebilmektir.
Müslüman, müslümanca emredildiği gibi yaşayandır.
Belirli günlere mahsus değil, bütün ömrünü Allah’ın rızasına uygun yaşayandır.
Velevki iyi gününde, kötü gününde imanından taviz vermeyendir.
Felânlarla değil Allah ne der diye düşünendir.
Davası hak dava olan ve sırat-ı müstegıym üzere olandır.
Vesselam.

Ey saf gönlüm!

Yabancı ülkelere dağılıp, ekmeğimize aş, evimize ailemize rızık kazanacaktık,
Ey gönlümün hüzünleri, yıkıntı üzerimize gelince, hayata dik duramadık,
Kimse bize akıl vermedi, ama kazandığımız paraları, bizim kârımız sandık,
Ne sağa baktık, ne sola baktık, her luzûmsuz konuşmayı, hikmet var sandık.

Çocuklarımıza bile örnek olamadık, analarına, bacılarına, hakaretle saldırdık,
Elin yurdu dedik, kızları bağladık, herif dedik, oğlanları çayırlara saldık,
Demedikki; bizim bir kitabımız, Kur’anımız var, kafamızdan din çıkarıp yaydık,
Ne düzen kaldı, ne din, birilerinin yoluna, ailelerimizi bırakıp, dünyaya daldık.

Yeter artık, diyemeden, birileri kaz gibi yoldu, paraları aldı, biz hayalde kaldık,
Bu çile bitmedi, binlerce çocuğumuz, elimizden alındı, ruhsuz evlâtsız kaldık,
Bizi dışladılar, yabancı, göçmen, vesair, vatana izine gidince, Almancı olduk,
Artık dayanma gücümüz kalmadı, sonunda bu işlerden, bayağı bir yorulduk.

Ve anladıkki Allah’tan başka bize sahip olacak yok, artık camilere koştuk,
Yüzlerce camiler külliyeler açtık, hayata bakışımız değişti, buralara temel attık,
Birinci, ikinci nesil yaşlandı, yoruldu, halsiz kaldı, lâkin doğru olanı hayata kattık,
Salih; Emek vermezsen hasat olmaz demişler, güzel bir sonuca yürüdük artık.

Hayat ve yaşam!

Her insanın hayatı özeldir. Kimsenin kimseye müdahale hakkı yoktur. Müdahale ederse buna zorbalık denir. Devletler hukuku da aynısıdır. Lâkin bu kurallara herkes uymuyor. Kökeninde zorbalık olanlar müdahale etmeyi kendinde bir hak olarak görüyor. Dünya kuruldu kurulalı nice suçsuz insanlar heba olmuştur. Halâ gözyaşları kurumamıştır. Mazlumların gözyaşları üzerinden çıkar savaşlarını devam ettiriyorlar.

Rabbim bazı insanları bazı insanlarla terbiye eder.

Ve insanların adaletli olmasını adaleti her alanda tesis etmesini ister.

Ve!

Her insanın yaşama hakkına riayet edelim.
Yaşama hakkımıza müdahale ettirmeyelim.

Teslim Ol!
Fani olan insan; ALLAH’a teslimiyet haktır, bilene,
Karşılıksız O’nun rızası için, yarattıklarını sevene,
Cenneti alâya girebilmek için imtihanı hoş görene,
Allah aşkı için Kur’ana koşarak teslim olup gelene,
Rabbim hakkımızda hayırlar ihsan eylesin.

Kalbin her atışında kalp Allah’a meyl eder,
Şeytan nefsi araya koyar, seni şüphe ile seyreder,
Lâkin; ALLAH (c.c.) aşkı ile seven insanı sarhoş eder,
Şeytan bu güçlü Allah aşkı karşısında, yenilgisini kabul eder,
Rabbim hakkımızda hayırlar ihsan eylesin.

Çünkü aşk bedeninden geçmeni ve benlikten hiçliği ister,
Artık ona hoş olan aşkın çilesidir, çok sever,
O’ zaman kendini bu aşkla kaybeder.
Salih; teslim olur, Rabbini tesbih eder,
Rabbim hakkımızda hayırlar ihsan eylesin.

Selâm ve dua ile.

M.S.A.