Okyay
ÖZEL ÜYE
NEFSİM
İki sinsi düşmanımdan birisin,
Oysa pek çok isteğini yaparım.
Nankör desem- arsız desem yerisin,
Sana uyar, bâzen yoldan saparım.
Zincirimde bağlı, tasma istersin,
Salıversem, şerden şerre koşarsın.
Hep yüzümü, sana asmam istersin,
Gülüversem, olmazımı aşarsın.
Şeytanımla, öylesine dostsun ki,
Bir işâret etse, hemen hazırsın.
Ezeli hasmıma, kölesin sanki,
Sicilime, çıkmaz leke kazırsın.
Bir euzü, şeytanıma set çeker,
Zâten onun, hilesi de zayıftır.
Ama sana, bin euzu zor geçer,
Çünkü bensin, ne söylesen hayıftır.
Lâkin, Rabbim iki gücü bahşetmiş,
Biri akıl- biri imân kuvvetim.
Ve seninle, imtihana sevk etmiş,
Hikmetinden, sual sormak ne haddim.
İşin-gücün, gözün- gönlün yasakta,
Men edilen, her şey tutku alanın.
Haram sirke, baldan tatlı mı yoksa,
Mâzerete, hiç sığmıyor yalanın.
Hafif meşreb olsam , hevâya uysam,
Güllerin açar da, yere koymazsın.
Hele alkışlansam, övülcek olsam,
Kabarır,yücelir, göğe sığmazsın.
Zem etmeğe, bayılırsın bir kere,
Kıskançlık mı, o sendeki kemirgen.
Ruhum set çektikçe, bu illetlere,
Şevkin kırılır da, irkilir birden .
Üste çıkıp, en baş olmak gözlersin,
Ki dikkatler, üzerinde toplansın.
Gözde olup, hep iltifat özlersin,
Ki yücelip- omuzlarda pohlansın.
Bir de öyle, aç gözlüsün ki nefsim,
Dünya senin, olsa bir daha dersin.
Ve de öyle, iç yüzlüsün ki nefsim,
Hırsında üğünür, kendini yersin.
Hele bir musibet, değmeye görsün,
En hâlis dindarlık, düşer diline.
Rabbimden bir bağış, doğmaya görsün,
Tez elden dönersin, eski haline.
Dinle nefsim, sana ortak olamam,
Öte yanda- hesap benden sorulur.
Oralarda, iflas etmiş kalamam,
Üstelik de, suç damgası vurulur.
Başkasının, hatâsıyla uğraşma,
Bizim kusurumuz, bize yetişir.
Çomak sokup, ayıplarını deşme,
Hesap günü, yakamıza yapışı.
Eller görsün diye, yaptığım hayrın,
Sana ne faydası var ki, a nefsim.
İnsanlardan, ne almaktır muradın,
Bir aferin, öteye boş gidersin.
Baksana,! Rabbimiz ne kadar bonkör,
Sayısız nimeti- saymadan vermiş.
Ya bizim şükrümüz- ne bahil bak gör,
Her türlü zikrimiz, sayıya girmiş.
Namaz vakti, ayağını sürürsün,
Oruç ayı, hep sızlanır durursun.
Hac dendimi, henüz erken görürsün,
Ha..! zekât mı, gözünde büyütürsün.
Bazen beni şaşırtırsın, be nefsim,
Melekleri, imrendirir işlerin.
İnanç ehli– Hak yolcusu, herkesin,
O an için, gönlünde taht düşlerim.
Bak’a nefsim, bir anlaşma yapalım
Her isteğin, bir jüriye sorulsun .
Haram-helal, ölçüsüne sokalım,
Uygun düşen, yürürlüğe konulsun.
Gözüm olduğunda, Hak’kı göresin,
Dilim olduğunda, doğru söylesin.
Elim olduğunda, hayır veresin,
Ağzım olduğunda, haram yemesin.
Daha-daha, her âzâmda olasın,
Sevap-günah,ayıp-mübah, ne varsa.
Kur’an –sünnet, süzgecinden elensin,
Tek-tek serbest, arzuların uyarsa.
Aman nefsim, sakın kendin beğenme,
Rabbim böylesini, asla sevmiyor.
Ne ibâdet, ne malınla övünme,
Çünkü kibir, rızâsına uymuyor.
Yüce Mevlâm, şu nefsime yol göster,
Şeytan iğfâl edip, kandıramasın.
Sabretmeyi, kendisine gül göster,
Ateş çemberine, gönderemesin.
Şevket OKYAY
]
Moderatör tarafında düzenlendi:
