Ne kadar yalnızdım, bir ömür hicranla yaşadım!

Sanki muttluluk saklanan bir esrardı
Her zaman umut etmek, sabırla nefeslenmek ahirim için kardı
Şikayetlenmek ne kadar kalbim için manidardı, edep ile yol almak muhakkaktı
Demek ki bir tebessüm veya gülmeye meyil ahvalim, bir ömür kanaati yaşayacaktı



Hangi hülyalara dalsam, ahım yanımda
Murat içinde beslenmek hakikatim için vuslatsa, gözyaşlarım evet, arkamda
Ne de olsa heves solmayacak, umut kararmayacak, işret taşları kaybolmayacak
Bir zaman gün benim içinde ağaracak,kalbim hicrandan kurtulacak ve şad olacak



Niye saygı duydum, aşkın önünde eğildim
Hak eden ve yaşayan gönüllere bir ömür imrendim, ruhuma ne söyleyebilirdim
Kalbimi muhakkak ki nazargah bilirdim, demek ki henüz vakti gelmemiştir dedim
Sessizliğin kabrini ziyaret ettim, hazanın perdelerinde gezindim halim için inledim



Ve sonra içimden geldiği nispette niyaz ettim
Sinemde neler varsa edebin çehresiyle hasrettim, burukluğumu sessizce söyledim
Ben yaşayamadım, bari hak edenler için uzun ömürler ve saadetin nasibini diledim
Boyun büktüm, sahibimsin dedim, kalbime hayır olmayacaksa, razıyımla bitirdim



Yakatimin ve nefesimin maline iman ettim
Bahtım için hangi hakla şikayete yönelirdim, neyi hakkıyla bilen bir nefestim
Ne kadar acizlik içindeydim onca zamanın hesabını anlamadan ömrümü tükettim
Neden hala bir mazurat içindeydim, keder ve hüzünle birlikte yol alan bencileydim



Mustafa CİLASUN
​