Okyay
ÖZEL ÜYE
Nasıl güleyim
Bana niçin gülmüyorsun? diyorlar,
Hesap yaklaşıyor, nasıl güleyim.?
Niçin şakrak olmuyorsun? diyorlar,
Garantim varmı ki? Nerden bileyim.
Şöyle dönüp, geri doğru bakınca,
Günahlar fazlaca, sevâbım çok az.
Torbayı önüme, bir boşaltınca,
Ağlayasım tutar, hem avaz-avaz.
Eğer af çıkmazsa, işim çok zordur,
Nasıl vereceğim, hesabı bilmem.
Böyle gider isem, mahcupluk vardır,
Orada olacak, kesadı bilmem.
Sorumluluk vardı, dünyâda iken,
Evlattan sorumlu, maldan sorumlu.
İbâdet sorgusu, sırada iken,
Bu ağırlıklarla, gülmek olur mu?
Çok ağlamalıyım, gülmekse pek az,
Henüz yolun sonu, görünmüş değil.
Bir engel çıkarsa, düşerim tökez.
Sular bulanıkça, durulmuş değil.
Kul hakları ki, en çok korktuğum,
Öyle bir genişki, bu hassas konu.
Bir şahsa ‘asık yüz’, bakmış olduğum,
Kul hakkı hesâbı, çıkıyor sonu.
Hadi gel de şimdi, kahkahayla gül,
Deftere bir defâ, yazıldı durum.
Herhalde bu tavra, verilmez ödül,
O yüzden kendimi, dürter dururum.
Asıl gülünecek, zaman geride,
Hesâbı verip de, berat alınca.
İşte gerçek neş’e, o an orada,
Melekler cennetle, müjdeleyince..
Sınav salonunda, ben heyecanda,
Zamansa işliyor, soru cevap çok.
Her şey anlaşılır, elbet sonunda,
Eğer kazanmazsam, ağlamama bak.
Gülemediğimi, anladınız mı?
Siyah gördüklerim, yoksa beyaz mı?
Bu hâlim gerçekten, bana ikaz mı?
İmtihân sonuna, az zaman kaldı..
Yâ RABBİ! Dünyaya gelişim sınav,
Eşref-i mahlukun, oluşum sınav.
Cenk için , burada, kalışım sınav.
Nefsimle- şeytana, yendirme Yâ RABBİ!
Sonsuz lütufların saymakla bitmez,
Kur’ân-ı Azimşan, Resûl’ü Zîşân,
İslâmi şerefse, övgüler yetmez,
Büyük bir ikramda, âdeta insan.
Eğer bir kulundan hoşnûd olmuşsan,
İyiye varacak, yol buldurursun.
Yaptığı amelden râzı kalmışsan,
Hep Hakk’a yönelmiş, kul kıldırırsın.
Hesap defterimiz, hayırla dolsun,
Hatâyı- kusuru, siliver, Yâ RABB!
İnşaallah yüzümüz, ebeden gülsün,
Şânını yücelten, dili ver, yâ RABB!
Şevket OKYAY
Moderatör tarafında düzenlendi:
