Muhtazaf | M.Salih AYDIN
Karamanlı Hacarap (Babam)
Muhtazaf
Muhtazaf
Kocaman bir yüreği vardı, yuvasını seven,
Ruhlara sevinç katar, hayalleri ile gezen.
Herkesle, dostça konuşur, yardım severdi,
Sokağa çıkınca, insanlara, gülümseme saçardı.
Birelli boyunda, hareketli ve şakacı,
Ama, sıcacık bir yüreği, konuşması akıcı.
Dedesi ,Medineli olunca, lâkabı hacarap,
Şaka yaptığı, arkadaşlarının hali harap.
Helâl ekmek kazanayım, çocuklarıma, deyip dururdu,
Gece gündüz çalışır, yetmezse, gecesi gündüz olurdu.
Kimseye boyun eğmez, zor kolay demez, çalışır,
Çocuklarım aç kalmasın diye, düşmanı ile barışır.
Çocuklarına hiç kızmaz, gönlü sevgi dolu,
Hanımının kaşı çatılmasın, bulur yolu.
Kızgınlığı 1 dakika, gülmesi anında,
Bir garip görünce, hemen yanında.
Mevsimler gibi verimli,
Yağmur gibi bereketli.
Kendisi ile barışık, herkese merhaba,
Hasta bile olsa, of demez bile, sabaha.
O hasta halinde, insanları güldürmeye çalışır,
Onun yanında olan, gülmelere çabucak alışır.
Hayata sımsıkı sarılmış, Allah’a tevekkül etmiş,
Dünya malına tamah etmeyen, ahiretini seçmiş.
Kocaman yüreğinle, duruyorsun babam,
Seni ne çok özlemişim, be babam.
Sen gittin, dayandığım duvar yıkıldı,
Artık, pencerenden bakan yok, canım kıyıldı.
Allah, mekanını cennet eylesin,
Nur içinde yatasın, babam.....
M.S.A.
Moderatör tarafında düzenlendi:
