İsyân; karşı gelme, baş kaldırma, âsî olma gibi anlamlara gelmektedir. İsyân kelimesi, inkâr karşılığı olarak kullanıldığı gibi, günah karşılığı olarak da kullanılmaktadır. Zira Fıkıh itaplarında fısk; “
ü teâlânın emir ve yasaklarına uymama, isyân etme, günâh” diye tarif edilmektedir.
ü teâlâya isyân edene Fâsık denir. Başkalarının isyan etmesine, fıskın yayılmasına sebeb olana Fâcir denir. Harâm işlediği bilinen fâsık sevilmez. Bid’ati yayanları ve zâlimleri sevmek, günâhdır. Hadîs-i şerîfde; (Fâsıkın fıskına mâni olmaya kudreti varken, kimse mâni olmazsa,
ü teâlâ, bunların hepsine, dünyâda ve âhıretde azâb yapar) buyuruldu.
Şumeyt bin Aclân hazretleri buyurdu ki:
“Kim, fıskdan günahtan râzı olur beğenirse, onu yapanlardan olur. Kim de
’a isyân edenleri beğenirse, râzı olursa,
ü teâlâ onun ibâdetlerini kabûl etmez.”
Ömer bin Abdülazîz hazretleri buyuruyor ki:
“
ü teâlâ, bir kimse günâh işlediği için, başkalarına da azâb yapmaz ise de, açıkca günâh işliyenler görülüp de, görebilenler mâni olmadığı zamân, hepsine azâb yapar.”
ü teâlâ, Yûşa aleyhisselâma vahyederek;
-Kavminden kırkbin sâlih kimseye ve altmış bin fâsık kimseye azâb yapacağım! buyurunca Yûşa aleyhisselâm;
-Yâ Rabbî! Fâsıklar, azâbı hak etmiştir. Sâlihlere azâb yapmanın sebebi nedir? diye arzetti. Cenâb-ı Hak da:
-Benim gadab ettiklerime, onlar gadab etmedi. Birlikte yidiler, içtiler buyurdu.
Kur’ân-ı kerîmde Hucurât sûresinin 7. âyet-i kerimesinde meâlen: (
ü teâlâ size îmânı sevdirmiş ve onu kalblerinize zînet yapmıştır. Küfrü, fıskı ve isyânı da size çirkin göstermiştir. İşte doğru yolda olanlar bunlardır) buyurulmaktadır.
ANA BABAYA İYİLİK
Peygamber efendimiz de; (Anaya-babaya iyilik ve hizmet edenlerin ömrü bereketli ve uzun olur. Ana ve babasına isyân edenlerin ömrü bereketsiz ve kısa olur. Ana ve babasına isyân eden mel’ûndur.) buyurmuşlardır.
İnsanın nefsi,
ü teâlâya isyân, can düşmanı olan şeytâna itâat dilemektedir. Bunun için ibâdetler, kalbin temizliğini, cilâsını arttırır. Günâhlar ise, kalbi karartır. Küfür ve harâm alâmetleri bulunan yemekler, kalbi karartır ve kabirde çürümeye sebep olur.
Ubeydullah-ı Ahrâr hazretleri buyuruyor ki:
“Muhammed aleyhisselâmın ümmetinden Mesh yâni sûretinin değiştirilmesi, hayvan sûretine döndürülmesi kaldırılmıştır. Fakat bâtından yani mânen sûretin değişmesi kaldırılmamıştır. Manen hayvan sûretine çevrilmiş olmanın alâmeti ise, büyük günah işleyenin bu günahları işlemekten, elem duymaması, üzülmemesi, fısk ve isyân olan işlerde ısrâr etmesidir. İşlenen büyük günahlardan dolayı kalb o kadar kararır ki, artık ikâz ve nasîhat da yapılsa, o kimse gafletten uyanmaz.”
BÜTÜN UZUVLAR...
Bedendeki bütün uzuvlar birer emânettir ve nimettir. Bu nimetleri, meşrû şekilde ve meşrû yerlerde kullanan kimse, emîn kimselerden olur ve böylece Cenâb-ı Hakka karşı tam şükür yapılmış olur. Bu emânetleri, gayr-ı meşrû yerlerde kullanan kimse ise,
ü teâlâya isyân etmiş ve hiyânet etmiş olur. Nefsin arzûlarının, insanı
yolundan saptırıcı oldukları, Kur’ân-ı kerîmde haber verilmişdir. Çünkü nefs, dâimâ
ü teâlâyı inkâr, Ona inâd, isyân etmek ister. Nefsine uyan, küfre veyâ bid’at sâhibi olmaya yâhud fıska yani harâm işlemeye başlar. Hadîs-i şerîfte; (Ümmetimin iki kötü huya yakalanmalarından çok korkuyorum. Bunlar, nefse uymak ve ölümü unutup, dünyâ arkasında koşmakdır) buyuruldu.
Netice olarak isyân etmek yani nefse uymak, islâmiyyete uymaya mâni olur. Ölümü unutmak, nefse uymaya sebep olur. Nefsin istekleri hep hayvânî arzûlardır. İnsan bu arzûları peşinde olduğu kadar, âhıret ihtiyâçlarını hâzırlamakda geri kalır. Nefis, mubâhlarla doymaz ve mubâhları kullanmayı arttırdıkça, isteklerini arttırır. İnsanı harâmlara sürükler. Mubâhları aşırı kullanmak, elemlere, dertlere, hastalıklara sebep olur. Böyle insan, hep midesini, zevkini düşünür. Hasîs ve rezîl olur. Hâtim-i Esâm hazretlerinin buyurduğu gibi:
“Ey insan,
ü teâlâya isyân ettikleri için insanlara buğzettiğin halde, kendin isyân edince, kendi nefsine buğzetmeyişin sende insâfın olmayışındandır.”
Alıntı....
Şumeyt bin Aclân hazretleri buyurdu ki:
“Kim, fıskdan günahtan râzı olur beğenirse, onu yapanlardan olur. Kim de
Ömer bin Abdülazîz hazretleri buyuruyor ki:
“
-Kavminden kırkbin sâlih kimseye ve altmış bin fâsık kimseye azâb yapacağım! buyurunca Yûşa aleyhisselâm;
-Yâ Rabbî! Fâsıklar, azâbı hak etmiştir. Sâlihlere azâb yapmanın sebebi nedir? diye arzetti. Cenâb-ı Hak da:
-Benim gadab ettiklerime, onlar gadab etmedi. Birlikte yidiler, içtiler buyurdu.
Kur’ân-ı kerîmde Hucurât sûresinin 7. âyet-i kerimesinde meâlen: (
ANA BABAYA İYİLİK
Peygamber efendimiz de; (Anaya-babaya iyilik ve hizmet edenlerin ömrü bereketli ve uzun olur. Ana ve babasına isyân edenlerin ömrü bereketsiz ve kısa olur. Ana ve babasına isyân eden mel’ûndur.) buyurmuşlardır.
İnsanın nefsi,
Ubeydullah-ı Ahrâr hazretleri buyuruyor ki:
“Muhammed aleyhisselâmın ümmetinden Mesh yâni sûretinin değiştirilmesi, hayvan sûretine döndürülmesi kaldırılmıştır. Fakat bâtından yani mânen sûretin değişmesi kaldırılmamıştır. Manen hayvan sûretine çevrilmiş olmanın alâmeti ise, büyük günah işleyenin bu günahları işlemekten, elem duymaması, üzülmemesi, fısk ve isyân olan işlerde ısrâr etmesidir. İşlenen büyük günahlardan dolayı kalb o kadar kararır ki, artık ikâz ve nasîhat da yapılsa, o kimse gafletten uyanmaz.”
BÜTÜN UZUVLAR...
Bedendeki bütün uzuvlar birer emânettir ve nimettir. Bu nimetleri, meşrû şekilde ve meşrû yerlerde kullanan kimse, emîn kimselerden olur ve böylece Cenâb-ı Hakka karşı tam şükür yapılmış olur. Bu emânetleri, gayr-ı meşrû yerlerde kullanan kimse ise,
Netice olarak isyân etmek yani nefse uymak, islâmiyyete uymaya mâni olur. Ölümü unutmak, nefse uymaya sebep olur. Nefsin istekleri hep hayvânî arzûlardır. İnsan bu arzûları peşinde olduğu kadar, âhıret ihtiyâçlarını hâzırlamakda geri kalır. Nefis, mubâhlarla doymaz ve mubâhları kullanmayı arttırdıkça, isteklerini arttırır. İnsanı harâmlara sürükler. Mubâhları aşırı kullanmak, elemlere, dertlere, hastalıklara sebep olur. Böyle insan, hep midesini, zevkini düşünür. Hasîs ve rezîl olur. Hâtim-i Esâm hazretlerinin buyurduğu gibi:
“Ey insan,
Alıntı....
