Sevket OKYAY İmrenirim

İMRENİRİM

Öyle takva sahibi, arınmış insanlar var,
Kendini eler durur, her bir hâlini tarar,
Söz ve davranışında, hassas, kılı kırk yarar,

Müslümanda aranan, vasıf işte o derim,
Böylesi müminlere âdeta imrenirim.

Kâmil bir insan için, ne sağlam bir koruma,
Çünkü zora sokacak, kalkandır her duruma,
Konulara bakarken, yazdıkları yoruma,

Kalemini kullanmış, nice dostlar bilirim,
Kale gibi duruşa, doğrusu imrenirim.

Hem daha imrendiğim, pek çok hâle şâhidim,
Meselâ bir kardeşin, hayır yapmış farzedin,
Lokma döküyor yolda, tek ki insanlar yesin.

Ne kadar cömertliktir, ona gıpta ederim,
Bu candan yardımını, görünce imrenirim.

Tut ki muhtaç bir yere, yardım toplanıyordur,
Hemen eli cebine, ya da cüzdana varır,
Coşkuyla, erinmeden, bakmışsın en öndedir,

O para verişinden, kendim ibret alırım,
Bu üstün sehâveti, görünce imrenirim.

O mümin kardeşim ki, cemaati gözetler,
Beş vakit namazını, câmide kılsın ister,
Bu yüzden hep abdestli, ezan sesini dinler,

"Keşke böyle olsam ben de" içimden derim,
İmânını kıskanmam, velâkin imrenirim.

İhlas sahibi insan, doğruyu arar-sorar,
Nerede Hakkı görse, oraya mesken kurar,
Hakkı yüceltenleri, destekler, üste koyar,

Bu kimseye el pençe, saygı ile gelirim,
O örnek ahlâkına, gene de imrenirim.

Saygıda-ziyarette, bir an geriye durmaz,
O yüzden Allah aşkı, en üsttedir bilirim,
Anne babası sağsa, hiç aklından çıkarmaz,

Onların duâsına, dünyayı versen vermez,
Rabbine kim âşıksa, ona da imrenirim.


Şevket Okyay - İzmir