Hakikat Işıkları

Herkes bilmez gökte ne var,
Görür onu göz sahibi.
Parıldıyor güneş kadar,
Hakîkati umman gibi.
İster gönül elbet huzur,
Âhir demde etmiş zuhur,
Âlemlere doğmuş o nur,
Gökten inen ferman gibi.
Ferdiyeti elhak ayân,
Odur gönüllere sultân,
Var mı bilmem ulu bürhân,
Bu Bediüzzaman gibi.
Lisânından saçılır nur,
Cinnî okur, insan okur,
Hûr-u Cennet işte bu "Nur"
Gönüllerde cânân gibi.
Âhirzaman esrârını,
İhbâr-ı gayb envârını,
Attı Âlem ekdârını,
Doğdu Şems-i tâban gibi.
Semâvâttan rahmet indi,
Akan göz yaşları dindi,
Küfr ü dalâl yıldı, sindi,
Görünmeyen şeytan gibi.
Söndü hâin faâliyet
Yıkıldı o deccâliyet,
Halâs buldu İslâmiyet,
Tahta çıkan hâkan gibi.

Ey yâreli şîr-i iyan,
Bu hâb-ı gafletten uyan,
Âlemlere devr-i ümrân,
Asr-ı nüzûl-i Furkan gibi.
İklimlerde îman yeli
Eser; gönüller neşeli,
Öpsem o gül kokan eli,
O bülbül-ü handân gibi.
Âdemoğlu necât arar;
Hak dâveti Nurlarda var.
Ey Şehriyâr-ı şehriyât!
Sensin bize sultan gibi.
Arşa çıkan feryâdımız,
Alındı şimdi dâdımız;
O sevgili Üstâdımız,
Gönülde, Süleyman gibi.
Ey ekmel-i Âhirzaman,
Sensin mahbûb-u Müsteân,
Fedâ sana bu cism ü cân,
Hak yolunda kurban gibi.
Said'i beklerdi yıllar
Sensin gönülde muntazar,
Peygamberim vermiş haber,
Olma bize pinhân gibi.
Perdelenmişse zuhûrun,
Gizlenmez haşmetli nûrun,
Gölgesi olmaz ki nûrun,
Firdevs'teki cânân gibi.
Ey hatîb-i devr-i zaman!
Sürûr buldu kevn ü mekân,
Seni bekler gizli âyân,
Hep hastalar, Lokman gibi.
Nur yolunun kurbânıyız,
Kehkeşânın sâmânıyız,
O ateşin dumânıyız.
Ateş yanan külhân gibi.

Rânâ rengin güle benzer,
Ruh üfürür, kokun eser,
Ufkumuzda oldun seher,
Tam ağaran bir tan gibi.
Ey cilvesi zâhir rahmet,
Bâri bizlere imdâd et,
Kulun olmak diler elbet,
Bahçenize fidan gibi.
Pes gönlümüz hep dâim pes,
Ey ağlayan, feryâdı kes!
Boş geçmesin hiç bir nefes,
"ALLAH bes, gayri heves. "
Mehmed