Gurbet Mektubları 11
Yazdığım bunca yazılardan sonra yine bir güz akşamı klavyenin tuşlarına basmak zorundayım.
Çünkü siz dostlarla ancak böyle halleşiyoruz.
Hal hatır soruyoruz.
Evet; yine bir güz akşamı selam olsun dostlarım.
Selam olsun Türkiye den.
İşte yine dünya ve dünyadan yansıyanlar ve yüreğimdeki ateş.
Sinemde yine ateş oldu, acılarla yanan şu ızdırab çiçekleri.
Yandım dedikçe, ateşi harladılar adeta.
Yüreğimde patladı düşmanın kinleri.
Vardıkça ileriye, cehennemi ateşti çekilen.
Vurdukça, gümbürtüsü kulakları tırmaladı.
Gözyaşlarını göremedi, kör gözler ve vicdanlar.
Sadece evet sadece kan ve gözyaşı bırakarak gittiler.
Kendi hükümranlıklarını ilan etmek için.
Mazlumların ahları gökyüzünü tuttu.
Demediler bu ahlar seyri sefer edip bizi bulur.
Ah ne figanlar, ne figanlar tarumar olmuş yurtlar ve nice acınası acı hikayeler.
İnsan eşrefi mahlukat, ne hallere düştü, ne günlere kaldı.
Ve davaları, dertleri, hedefleri madde olmuş, din ve inançları para olmuş, hak, hukuk lafta kalmış, dostluklar çıkar olmuş bir dünyada yaşıyoruz artık.
Huzuru, dandik işler sanarak, kıymetli vakitlerimizi boşa harcıyoruz.
Hesabını veremeyeceğimiz ahlar alarak defterimize kara lekeler oluşturuyoruz.
Bu muhasebe ile iflas ettiğimizi ilan etmiş olmamıza rağmen dalavere ile hayata devam ediyoruz.
Ve bütün uygunsuz işlerimizi bir sözle destekliyoruz.
Gemisini yürüten kaptandır.
Gemiyi batırdık, kimsenin haberi yok.
Ah etmiş sinemdeki vicdanım kefen sarmış görmek istemez.
Yıkılmış merhametin duvarları, olanları duymak istemez.
Kırılsın kalplerdeki dünya sevgisi, olanları bilmek istemez.
Tutulsun dilleri kem sözleri yıkılsın sömürdükleri düzenleri.
Gözyaşları üzerine kurulan tahtlar ve figan eden analar babalar ve evlatlar.
Bilim kurgu üzerine kurulmuş nice hesaplar nice garibanın heder olan ömürleri.
Kıymet biçilen nice kıymetsizler ve kıymetli kişiliklerin boşa harcanışı.
Tahtının altındaki nice mazlum ve bir çare sesleri duyulmazken dünyada gününü abur cuburla geçiren Müslüman.
Besmele çeken fincanlar hoş geldin diyen kapı zilleri ve akan kan gölleri.
İnsanca yaşama hakkı olmayan, kendileri aç zenginlikleri sömürülen, nice dünya halkları.
Haktan hukuktan konuşan medeni boyayla boyanmış insancıklar.
Tut garibanın elinden eksilmez beden.
Birazcık gülümse, umut ver, umudunu yitirmiş güllere.
Açsın yeniden sürgün versin.
Kararmış gönüller aydınlık günlere hazırlansın.
Bu bayram olur, sevgi olur, inanç olur.
Yedi veren gülleri hasretin bülbülüne yurt olur.
Değilmi ki; umutlar tükenmemiş taptaze filizler topraktan fışkırsın sinelerden bahar kokuları yükselsin ufuklara.
Yüzlerde tebessümler eksilmesin.
Baki kalsın Allahuekber sesleri kulaklarda çınlasın.
Hakikatin nuru alınlarda parlasın.
Yürüsün hak yolunda müminler.
Yürüsün Bedir,de, Uhud,da, Hendek,te yediveren güller.
Barış sevgi kaynasın insanlık.
Ufuktan doğsun umut yelleri, gülen yüzlere.
Tarihin akışında nice huzur bozan simalar varmış.
Şimdi Tarihin derinliklerinde kötü isimleri ile anılıyorlar.
Kimleri evlerinden barklarından ve huzurundan ettiler.
Ve bu durumdan ders almayan zamanın despotları aynı zulümleri yapmaya devam ediyorlar.
Nice asırlarca emek verilen medeniyet birikimleri kül olup gidiyor.
İnsanlara değer vermeyen bunca despotlar madde için gerçek değerleri yok etmede adeta yarışıyorlar.
Dünya hırsı bütün insanlığı kapladı ve şimdi yok edenler ve yok olanlar uğraşır oldu.
Hayatta kalmak, insan olmak emek ister.
Ölüm anlık.
Bayramlar bile kan gölü, yürekler buruk geçer oldu.
Ama biz umutları tüketmedik.
Umut varız ve olacağız.
Bir demet gülle ve güler yüzümüzle dünya barışı için uğraşacağız.
Büyük insanlar dediklerimiz ne düşünür bilmem.
Lakin, bir şeylerin bu dünyada yanlış gittiği malum.
Bütün bunlara rağmen herkes görevine devam edecek.
Yaptığı hasen işlerden (hasen) güzellikler oluşacak ve mükafatını Rabbimden alacak inşallah.
Bu güzel işlerde emek veren kardeşlerden Allah razı olsun.
Sizleri ALLAH,a emanet ediyorum dostlar.
Selam ve dua ile.
M.S.A.
Yazdığım bunca yazılardan sonra yine bir güz akşamı klavyenin tuşlarına basmak zorundayım.
Çünkü siz dostlarla ancak böyle halleşiyoruz.
Hal hatır soruyoruz.
Evet; yine bir güz akşamı selam olsun dostlarım.
Selam olsun Türkiye den.
İşte yine dünya ve dünyadan yansıyanlar ve yüreğimdeki ateş.
Sinemde yine ateş oldu, acılarla yanan şu ızdırab çiçekleri.
Yandım dedikçe, ateşi harladılar adeta.
Yüreğimde patladı düşmanın kinleri.
Vardıkça ileriye, cehennemi ateşti çekilen.
Vurdukça, gümbürtüsü kulakları tırmaladı.
Gözyaşlarını göremedi, kör gözler ve vicdanlar.
Sadece evet sadece kan ve gözyaşı bırakarak gittiler.
Kendi hükümranlıklarını ilan etmek için.
Mazlumların ahları gökyüzünü tuttu.
Demediler bu ahlar seyri sefer edip bizi bulur.
Ah ne figanlar, ne figanlar tarumar olmuş yurtlar ve nice acınası acı hikayeler.
İnsan eşrefi mahlukat, ne hallere düştü, ne günlere kaldı.
Ve davaları, dertleri, hedefleri madde olmuş, din ve inançları para olmuş, hak, hukuk lafta kalmış, dostluklar çıkar olmuş bir dünyada yaşıyoruz artık.
Huzuru, dandik işler sanarak, kıymetli vakitlerimizi boşa harcıyoruz.
Hesabını veremeyeceğimiz ahlar alarak defterimize kara lekeler oluşturuyoruz.
Bu muhasebe ile iflas ettiğimizi ilan etmiş olmamıza rağmen dalavere ile hayata devam ediyoruz.
Ve bütün uygunsuz işlerimizi bir sözle destekliyoruz.
Gemisini yürüten kaptandır.
Gemiyi batırdık, kimsenin haberi yok.
Ah etmiş sinemdeki vicdanım kefen sarmış görmek istemez.
Yıkılmış merhametin duvarları, olanları duymak istemez.
Kırılsın kalplerdeki dünya sevgisi, olanları bilmek istemez.
Tutulsun dilleri kem sözleri yıkılsın sömürdükleri düzenleri.
Gözyaşları üzerine kurulan tahtlar ve figan eden analar babalar ve evlatlar.
Bilim kurgu üzerine kurulmuş nice hesaplar nice garibanın heder olan ömürleri.
Kıymet biçilen nice kıymetsizler ve kıymetli kişiliklerin boşa harcanışı.
Tahtının altındaki nice mazlum ve bir çare sesleri duyulmazken dünyada gününü abur cuburla geçiren Müslüman.
Besmele çeken fincanlar hoş geldin diyen kapı zilleri ve akan kan gölleri.
İnsanca yaşama hakkı olmayan, kendileri aç zenginlikleri sömürülen, nice dünya halkları.
Haktan hukuktan konuşan medeni boyayla boyanmış insancıklar.
Tut garibanın elinden eksilmez beden.
Birazcık gülümse, umut ver, umudunu yitirmiş güllere.
Açsın yeniden sürgün versin.
Kararmış gönüller aydınlık günlere hazırlansın.
Bu bayram olur, sevgi olur, inanç olur.
Yedi veren gülleri hasretin bülbülüne yurt olur.
Değilmi ki; umutlar tükenmemiş taptaze filizler topraktan fışkırsın sinelerden bahar kokuları yükselsin ufuklara.
Yüzlerde tebessümler eksilmesin.
Baki kalsın Allahuekber sesleri kulaklarda çınlasın.
Hakikatin nuru alınlarda parlasın.
Yürüsün hak yolunda müminler.
Yürüsün Bedir,de, Uhud,da, Hendek,te yediveren güller.
Barış sevgi kaynasın insanlık.
Ufuktan doğsun umut yelleri, gülen yüzlere.
Tarihin akışında nice huzur bozan simalar varmış.
Şimdi Tarihin derinliklerinde kötü isimleri ile anılıyorlar.
Kimleri evlerinden barklarından ve huzurundan ettiler.
Ve bu durumdan ders almayan zamanın despotları aynı zulümleri yapmaya devam ediyorlar.
Nice asırlarca emek verilen medeniyet birikimleri kül olup gidiyor.
İnsanlara değer vermeyen bunca despotlar madde için gerçek değerleri yok etmede adeta yarışıyorlar.
Dünya hırsı bütün insanlığı kapladı ve şimdi yok edenler ve yok olanlar uğraşır oldu.
Hayatta kalmak, insan olmak emek ister.
Ölüm anlık.
Bayramlar bile kan gölü, yürekler buruk geçer oldu.
Ama biz umutları tüketmedik.
Umut varız ve olacağız.
Bir demet gülle ve güler yüzümüzle dünya barışı için uğraşacağız.
Büyük insanlar dediklerimiz ne düşünür bilmem.
Lakin, bir şeylerin bu dünyada yanlış gittiği malum.
Bütün bunlara rağmen herkes görevine devam edecek.
Yaptığı hasen işlerden (hasen) güzellikler oluşacak ve mükafatını Rabbimden alacak inşallah.
Bu güzel işlerde emek veren kardeşlerden Allah razı olsun.
Sizleri ALLAH,a emanet ediyorum dostlar.
Selam ve dua ile.
M.S.A.
