...ey aşk.. dile gel
resimlere bakarken mevlevi'lerin sema eden resmini gördüm ve tabi olarakda mevlanayı hatırladım
ALLAHa aşkından sema etmeye başlamıştı o.. RABBİne nasıl ifade edecegini nasıl söylene bilecegini buldu
çünkü mevlanaydı o .. o rabbine çokca yalvardı kendisine kendisininde çok sevecegi kişilerle arkadaş olmayı yaren olmayı istemişti hep içinindeki ateşi nasıl oluda kendini yakmadan,zarar vermeden,kendisine faydalı bir hale getirmesini ögretti
bir nevi ateşle iştigaldi mevlana..
peki biz
sevgimizi muhabbetimizi nasıl olurda ifade edebiliriz..
deyilmi kimi zaman oluyor sözcükler tühümleniyor,söz ile anlatmak istedigimiz hiç bir şeyi anlatamıyoruz,ifade edemiyoruz,çaresiz bir şekilde gözgöze bakınıyoruz sadece...
zaman geliyor yanyana olmakda yetmiyorhayaller kesmiyor bir yerden sonra ..keşkelerden sıkıyor insan.. ama herşeye ragmen iyiki varsın temennileri düşmüyor dilimizdenevet gerçektende öyle iyiki varsın...bu gerçek olan bu olması gerekn bişi ..evet dostum iyiki varsın
gerisi hikaye..
kalkıp semamı edeyim ben seni özledigimde
yada ocaga bir ateşmi yakayım ben seni her özledigimde..
yada elimi yüregime sokup oradaki aşk ateşini avuçlayıp avuçlayıp ateşmi içeyim her gece..
söylesene ey can! sensizligimi nasıl olurda gideririm
nasıl olurda durdururum bu hasretimi..
ey aşk vaar isen dile gel..
