mahzungarip
Yönetici
Çarmıh
Kafese koydular gençliğin imanını.
Çıkmak isteyince akıttılar kanını.
Vurdular bağrina, deştiler karnini.
Aldilar kalbinden iki cihan varını.
Çarmiha gerdiler gençliğin imanını.
Feryad-u figan edip, ah’u zar etti gençlik.
Sesini duyurmak isterken âlem-i cihana,
Lakin ne duyurdu, nede kurtlabildi.
Soktolar kalbine yokluğun varını.
Yalanladılar varolanin zatını.
Sildiler, süpürdüler kalplerde son kalanı.
Son damlasına kadar aldılar yaranını.
Böyle bir acip asır, görmemişti zaman.
Kalplerden sökülüpte alınmamıştı iman.
Tapınacak olmuş, para ve insan.
Mabedler dolu kâfir bir arada müslüman.
Mahzun olmuş garip kalmış müslüman.
Utanç duyar halinden hakikati yaşayan.
Kalplar çığlık çığlığa yok mu bir duyan?
Ağlıyor yeryüzüne halimize asuman…
Moderatör tarafında düzenlendi:
