Okyay
ÖZEL ÜYE
…..bilemem
Yâ Rabb! Benim olsa, yer-gök hazine,
Onu infak etsem Senin yoluna,
Hep hayal kurduğum Adn cennetine,
Sen izin vermezsen girebilemem.
Tesbihat- zikirde tutsam dilimi,
Yalvarıp duâyla açsam elimi,
Cennetten bin güzel, Nûr Cemâlini,
Kabûl edilmezsem görebilemem.
Elzemdir katlanmak, ibâdet- zor’a,
Katına boş elle gidilmez zîra.
Yüceler yücesi yüksek huzûra,
Ruhsatın çıkmazsa varabilemem.
Hiç yoktan dünyâya halkettin beni,
İlk günden anmaya başladım Seni.
Aklı âciz kılan İhtişâmını,
Temâşâ aşkımdan durabilemem.
Kusurum çokçadır, çünkü beşer’im,
Kılı kırk yarsam da gene şaşarım.
Ya Rabb! Affetmezsen olmaz başarım,
Bu çetin sınavı verebilemem.
Ya Rabb! Efendimiz, şanlı Resûl’ün,
İzinden yürümek en emin yolum.
Şefaat iznine muhtaç bu kulun,
Değilse diyalog kurabilemem.
Anama babama maddi mânevi,
Çok borcum vardır dünya- uhrevi.
Merhamet vermezsen, kanatlarımı,
Onlara şefkatle gerebilemem.
Hem bana, doğmadan kanını veren,
Dünyaya gelince canını veren,
Cennete giderken malını veren,
Bu varlıklarıma neyim varsa nem,
Kutsal yollarına serebilemem.
Kâlp gözüm açılsın, iyi bakayım,
Güzeli gösteren gözlük takayım.
Her işten bir hikmet hissi kapayım,
Gafletsem hayıra yorabilemem.
Nefsimle şeytanım, iki düşmanım,
Onlarla müthiş bir imtihandayım.
Nâçar kalır ise aklım- îmânım,
Hile çemberini kırabilemem.
Hafif meşreb olur za’fa düşersem,
Onlara uyar da haddi aşarsam,
Hele de darp yeyip, âtıl kalırsam,
Açılan yarayı, sarabilemem.
Kimisi vardır ki haksızlık yapar,
O da ne? ardından pişmandır çöker.
Mağduru ben isem, affetmek düşer,
Ayıbı yüzüne vurabilemem.
Nice hatâm vardır fiillerimde,
Şöyle bir inceler, düşünürüm de..
“Hele sen kendine bi bak” derim de;
Kimseyi kınayıp yerebilemem.
Şevket OKYAY
Yâ Rabb! Benim olsa, yer-gök hazine,
Onu infak etsem Senin yoluna,
Hep hayal kurduğum Adn cennetine,
Sen izin vermezsen girebilemem.
Tesbihat- zikirde tutsam dilimi,
Yalvarıp duâyla açsam elimi,
Cennetten bin güzel, Nûr Cemâlini,
Kabûl edilmezsem görebilemem.
Elzemdir katlanmak, ibâdet- zor’a,
Katına boş elle gidilmez zîra.
Yüceler yücesi yüksek huzûra,
Ruhsatın çıkmazsa varabilemem.
Hiç yoktan dünyâya halkettin beni,
İlk günden anmaya başladım Seni.
Aklı âciz kılan İhtişâmını,
Temâşâ aşkımdan durabilemem.
Kusurum çokçadır, çünkü beşer’im,
Kılı kırk yarsam da gene şaşarım.
Ya Rabb! Affetmezsen olmaz başarım,
Bu çetin sınavı verebilemem.
Ya Rabb! Efendimiz, şanlı Resûl’ün,
İzinden yürümek en emin yolum.
Şefaat iznine muhtaç bu kulun,
Değilse diyalog kurabilemem.
Anama babama maddi mânevi,
Çok borcum vardır dünya- uhrevi.
Merhamet vermezsen, kanatlarımı,
Onlara şefkatle gerebilemem.
Hem bana, doğmadan kanını veren,
Dünyaya gelince canını veren,
Cennete giderken malını veren,
Bu varlıklarıma neyim varsa nem,
Kutsal yollarına serebilemem.
Kâlp gözüm açılsın, iyi bakayım,
Güzeli gösteren gözlük takayım.
Her işten bir hikmet hissi kapayım,
Gafletsem hayıra yorabilemem.
Nefsimle şeytanım, iki düşmanım,
Onlarla müthiş bir imtihandayım.
Nâçar kalır ise aklım- îmânım,
Hile çemberini kırabilemem.
Hafif meşreb olur za’fa düşersem,
Onlara uyar da haddi aşarsam,
Hele de darp yeyip, âtıl kalırsam,
Açılan yarayı, sarabilemem.
Kimisi vardır ki haksızlık yapar,
O da ne? ardından pişmandır çöker.
Mağduru ben isem, affetmek düşer,
Ayıbı yüzüne vurabilemem.
Nice hatâm vardır fiillerimde,
Şöyle bir inceler, düşünürüm de..
“Hele sen kendine bi bak” derim de;
Kimseyi kınayıp yerebilemem.
Şevket OKYAY
Moderatör tarafında düzenlendi: