salihayolu
Yeni Üyemiz
Köpük köpük günah süzdüm hayattan,
Elimi tozuyla açtım Allâhım!
Rahmetine sindim, korktum Zât´ından,
Af deyip, Kahr´ından kaçtım Allâhım!
Bildim ki günahkarım, suçum çok, isyanım çok.
Sen´den kaçıp, mülkünden çıkacak diyarım yok.
Gecemi ışıtacak gözyaşımı silmeden,
Sultânımsın, Sana doğru yöneldim,
Kabûl et beni de, kovma Allâhım!
Ben gücüne inandım, tek ümit, tek tesellim.
Senden başka kimseye ilahımsın demedim.
Yüzüme bak ne olur, cevâb ver lisânıma,
Sonsuz merhametinden ihsân et günahıma.
Şu takatsiz kulunu dürtüver yatağında,
Ter döksün seccadenin okşayan kucağında.
Karanlıkta gizlenmiş dualardan taşayım,
Uykusuz gecelerin al beni şafağında,
Günahsız geleyim sana Allâhım!
Ne bir damla kanım var senin için ölürken,
Ne bir damla ter tanır alnım sana gelirken,
Sana böyle gelmekten korkuyorum Allâhım,
Şahitlik etmezler ki söylemez sabahlarım.
Beni kaldıramıyor, taşımaz gözyaşlarım.
Sadece hep tamamsız kıldığım namazlarım.
Dizlerimde nasırı kaldı atlatacağım.
Eski paçavra gibi atma dualarımı,
Rahman sensin kabûl et,
Geleyim huzura ben de Allâhım!
Yaşat beni, ömrüm seni dileyecekse,
Yaşat, ömrüm yolunda ram olup ölüceksem.
Eğer, çilem kanımda eteş olup tütmezse.
Avuçlarım arşına. Sana doğru dönmezse.
Yıkılsın bedenim, kahrolsun dağım.
Öksüz kalmış kayaya başımı dayayayım.
Ömrümün son dörtluğü kalsın kırık bir sazda.
Al beni taşımamam bu yükü daha fazla.
Kimsesiz gecelerle derbeder ağlaşayım.
Bir uçurum dibinde bırak kalsın naaşım.
Yüce Peygamberimin ümmetinden olayım
Alınmış duasına beni de kat Allâhım!
Yüreğimle beslenen sevgiliye inandım.
Buz kesilmiş nabzından içtiğim zehre kandım.
İncinmiş gururumla isyan ettim bilmeden.
Bir cân vermemek için geçtim canı verenden.
Ama oldum her renge, gözlerimi eritti.
El yordamıyla sordum güneşe yedi rengi.
Tahammül etmez artık utandım hayatımdan.
Bin yüzlü aynaların, bin yüzlü bakışından,
Gizlenmek istiyordum, diledim yarılsa yer.
Almadı günahımı, yutmadı derinlikler.
Ben yine sana geldim, kör, kanbur, düşe kalka.
Kahrınla savur beni, yak beni gazabınla.
En son bağışladığın tek kulun ben olayım.
Ama al bu duamı, ama affet Allâhım!
Bir değirmi zamanda ebed diye yaşadım.
Alnımı işlenmemiş suçlardan nakışladım.
Oysa solgun bir korku yüreğimi yakardı,
Böyerdi huzurumu ölümle kucaklardı.
Kıpkızıl bir kuruntu örtü de kederimi,
Ağladım, hep yakındım suçladım kaderimi.
Acizliğim ensemde her gün diriliyordu.
Kanımı, asabımı ruhumu eziyordu.
Herşeyin ardındaki eli tanıyamadım.
Kudretine inandım ama yaşayamadım.
O mukaddes çileyi içip te kanamadım.
Yıldızları ruhuma döküp ağlayamadım.
Gönlümü ateşe taşıyamadım.
Sonrasız narında yakma Allâhım!
Bana bir soluk ver gizli sırlardan.
Bir nefes, bir yudum gayb diyarından.
Bir umman bağışla beni yitirsin.
Bir el ver katından zikrimi dersin.
Ne öğreten olayım ne de dinleyen...
Ben yaşamak diliyorum ver de ilminden.
Bu yorgun umudu al ellerimden.
Sen´i bilmek istiyorum, Sen´i duymak derinden.
Bir ateş ver bana korku dağından.
Bir çile, bir zehir olsun da aşktan.
Artık son zincirim kopsun hayattan.
Sana gözyaşımla dönmek isterim.
Ruhumu eritip akıt Allâhım!
Şu gökyüzü ruhumu emsin şevkten, sevgiden.
Çalsın vüslat satım, uyandırsın kendimden.
Arayan, ağrıyan, kanayan gönlüm.
Bağlıdır Cemâl´ine hem kenetli hem vurgun.
Ayır beni Allâhım seni görmeyen gözden.
Ayır, duasız dönen kelâmı sözlerimden.
Ateşi senin için taşısın bu yüreğim
Çözüver kemendimi sana doğru geleyim.
Taşlarla devrilmiş, yıkılmış Mûsâ.
Cemâl´in aksedip yanan o dağda.
Bir hüzme, bir ışık bana da senden,
Göster Cemâl´ini dayanayım ben.
Atom zerradınca ayır Allâhım!
Dünyamın kararıp, daraldığı gün,
Gök kubbem kabrime alçaldığı gün,
Faydasız pişmanlık, faydasız ahlar,
Kara bezginlikten taşan günahlar,
Dilimi bağalayıp beni almasın,
Ebedi kahredip sonra yakmasın.
Duyamadım, her giden bu ağıdı çağırmış,
Zamân alıp götürdü, mesâfe çok ağırmış,
Şimdi canımda yanar, hayât nurum sönmeden,
Dirilt beni yolunda, uyandır öncesinden.
Tükensin, bitsin zehrin, fikrimi örten balçık.
Hecesiz kelimesiz şiir olamam artık.
Şu karanlık bağrım şimşeğe açık.
Ebedi Nur´unla doldur Allâhım!
Elimi tozuyla açtım Allâhım!
Rahmetine sindim, korktum Zât´ından,
Af deyip, Kahr´ından kaçtım Allâhım!
Bildim ki günahkarım, suçum çok, isyanım çok.
Sen´den kaçıp, mülkünden çıkacak diyarım yok.
Gecemi ışıtacak gözyaşımı silmeden,
Sultânımsın, Sana doğru yöneldim,
Kabûl et beni de, kovma Allâhım!
Ben gücüne inandım, tek ümit, tek tesellim.
Senden başka kimseye ilahımsın demedim.
Yüzüme bak ne olur, cevâb ver lisânıma,
Sonsuz merhametinden ihsân et günahıma.
Şu takatsiz kulunu dürtüver yatağında,
Ter döksün seccadenin okşayan kucağında.
Karanlıkta gizlenmiş dualardan taşayım,
Uykusuz gecelerin al beni şafağında,
Günahsız geleyim sana Allâhım!
Ne bir damla kanım var senin için ölürken,
Ne bir damla ter tanır alnım sana gelirken,
Sana böyle gelmekten korkuyorum Allâhım,
Şahitlik etmezler ki söylemez sabahlarım.
Beni kaldıramıyor, taşımaz gözyaşlarım.
Sadece hep tamamsız kıldığım namazlarım.
Dizlerimde nasırı kaldı atlatacağım.
Eski paçavra gibi atma dualarımı,
Rahman sensin kabûl et,
Geleyim huzura ben de Allâhım!
Yaşat beni, ömrüm seni dileyecekse,
Yaşat, ömrüm yolunda ram olup ölüceksem.
Eğer, çilem kanımda eteş olup tütmezse.
Avuçlarım arşına. Sana doğru dönmezse.
Yıkılsın bedenim, kahrolsun dağım.
Öksüz kalmış kayaya başımı dayayayım.
Ömrümün son dörtluğü kalsın kırık bir sazda.
Al beni taşımamam bu yükü daha fazla.
Kimsesiz gecelerle derbeder ağlaşayım.
Bir uçurum dibinde bırak kalsın naaşım.
Yüce Peygamberimin ümmetinden olayım
Alınmış duasına beni de kat Allâhım!
Yüreğimle beslenen sevgiliye inandım.
Buz kesilmiş nabzından içtiğim zehre kandım.
İncinmiş gururumla isyan ettim bilmeden.
Bir cân vermemek için geçtim canı verenden.
Ama oldum her renge, gözlerimi eritti.
El yordamıyla sordum güneşe yedi rengi.
Tahammül etmez artık utandım hayatımdan.
Bin yüzlü aynaların, bin yüzlü bakışından,
Gizlenmek istiyordum, diledim yarılsa yer.
Almadı günahımı, yutmadı derinlikler.
Ben yine sana geldim, kör, kanbur, düşe kalka.
Kahrınla savur beni, yak beni gazabınla.
En son bağışladığın tek kulun ben olayım.
Ama al bu duamı, ama affet Allâhım!
Bir değirmi zamanda ebed diye yaşadım.
Alnımı işlenmemiş suçlardan nakışladım.
Oysa solgun bir korku yüreğimi yakardı,
Böyerdi huzurumu ölümle kucaklardı.
Kıpkızıl bir kuruntu örtü de kederimi,
Ağladım, hep yakındım suçladım kaderimi.
Acizliğim ensemde her gün diriliyordu.
Kanımı, asabımı ruhumu eziyordu.
Herşeyin ardındaki eli tanıyamadım.
Kudretine inandım ama yaşayamadım.
O mukaddes çileyi içip te kanamadım.
Yıldızları ruhuma döküp ağlayamadım.
Gönlümü ateşe taşıyamadım.
Sonrasız narında yakma Allâhım!
Bana bir soluk ver gizli sırlardan.
Bir nefes, bir yudum gayb diyarından.
Bir umman bağışla beni yitirsin.
Bir el ver katından zikrimi dersin.
Ne öğreten olayım ne de dinleyen...
Ben yaşamak diliyorum ver de ilminden.
Bu yorgun umudu al ellerimden.
Sen´i bilmek istiyorum, Sen´i duymak derinden.
Bir ateş ver bana korku dağından.
Bir çile, bir zehir olsun da aşktan.
Artık son zincirim kopsun hayattan.
Sana gözyaşımla dönmek isterim.
Ruhumu eritip akıt Allâhım!
Şu gökyüzü ruhumu emsin şevkten, sevgiden.
Çalsın vüslat satım, uyandırsın kendimden.
Arayan, ağrıyan, kanayan gönlüm.
Bağlıdır Cemâl´ine hem kenetli hem vurgun.
Ayır beni Allâhım seni görmeyen gözden.
Ayır, duasız dönen kelâmı sözlerimden.
Ateşi senin için taşısın bu yüreğim
Çözüver kemendimi sana doğru geleyim.
Taşlarla devrilmiş, yıkılmış Mûsâ.
Cemâl´in aksedip yanan o dağda.
Bir hüzme, bir ışık bana da senden,
Göster Cemâl´ini dayanayım ben.
Atom zerradınca ayır Allâhım!
Dünyamın kararıp, daraldığı gün,
Gök kubbem kabrime alçaldığı gün,
Faydasız pişmanlık, faydasız ahlar,
Kara bezginlikten taşan günahlar,
Dilimi bağalayıp beni almasın,
Ebedi kahredip sonra yakmasın.
Duyamadım, her giden bu ağıdı çağırmış,
Zamân alıp götürdü, mesâfe çok ağırmış,
Şimdi canımda yanar, hayât nurum sönmeden,
Dirilt beni yolunda, uyandır öncesinden.
Tükensin, bitsin zehrin, fikrimi örten balçık.
Hecesiz kelimesiz şiir olamam artık.
Şu karanlık bağrım şimşeğe açık.
Ebedi Nur´unla doldur Allâhım!
