İhlas ve amel, ruh ve ceset gibi biri diğerini tamamlayan iki özdür. Amelsiz ihlas olamayacağından ameli olmayan bir insanın “ben ihlaslıyım” demesi de mümkün değildir.Zira ihlas, cesetteki ruh gibidir. İnsan bir şeyler yapsa ve yaptıklarında da ihlaslı olmasa, onun amelleri cansız bir ceset gibi olur. Bu itibarla ihlassız bir amel bütün manevî kapıları aşıp geçse de, rıza kapısına varınca orada takılır ve daha ileriye gidemez. Böyle birinin ameli o önemli basamakta»»
Devami...
