faruk islam
Özel Üye
Almanya İzleniml
Sabiha Ateş Alpat
İlk kez gittiğim bir Ülke idi Almanya... Havaalanına ilk indiğimde içimi sebebini o an anlayamadığım yoğun bir buruklukhissiyatı sardı. Sonradan anladım ki şirkin farklı bir diyarına gelmekti içimiacıtan.
Müslümanların bölünmüşlüğünden, Tevhidihakikatlerin anlaşılmayışından, mistik algıların ılıman mı ılıman Müslümantipini seri bir şekilde ürettiğinden acı bir gerçeğimiz var ki o da Dünyanınhiçbir beldesinde İslam’ın hakim olduğu bir toprak parçası yok…
Havaalanından çıktığımızda Havva kardeşimiz ve eşi bizi bekliyorlardı. Hemen İbiz’egittik.İbiz , Mainz şehrinde kurulmuş bir dernek...Bir avuç Müslüman’ın gurbetellerin gurbetinde İbizi kurup bir birilerine tutunmaya çalıştıkları, Kur’ananlaşılsın diye çaba sarf ettikleri bir mekan.
Hanımlar güzel bir hazırlık yapmış bizibekliyorlardı. Tanıştık sohbet ettik. İbiz’li hanımlara bir kez dahagösterdikleri o güzel ev sahipliği için teşekkür ediyorum…
Almanya...
Bir nesil sonra artık Almanya da Türk’çe konuşanve ya kendini Türkiyeli hisseden kalmayacak diye düşünmekten kendimi alamadımgençleri tanıdıkça. Dil problemi yaşıyorlar… Aileler ciddi anlamda vurgunyemiş. Ayakta kalabilenlerin yanı sıra boşananların, boşanmak üzere olanlarınve boşanmış gibi bir evde yaşayanların sayısı oldukça kabarık. Sebepleriçeşitlilik arz ediyor kuşkusuz. Lakin beyleri ve hanımları boşanmayayüreklendiren konulardan birisi de boşanan hanımlara sosyal Devletin (!!) maaşbağlaması.Beyler nasılsa aç kalmayacak diye düşünerek hanım yeniliyorkendine,hanım ise nasılsa maaş bağlanacak diyerek bir erkek derdiçekmiyor,söylenene göre kolayca boşanıyorlar…
Biz, oradaiken şahit olduğumuz bir aile dramı cidden bizi yürekten yaraladı…Ben öyledüşünüyorum ki T.C ‘nin Almanya da olan vatandaşlarına karşı özür borcu var amaözür onların bu çilesini bertaraf eder mi o tartışılır!...
Ne Almanyalı olabilmişler, Almanlar yabancıgözüyle bakıyor. Ne Türkiyeli olabilmişler Türkiye’de bize “ Almancı” diyebakılıyor diyorlar. Okullarında okuyor, iş yerlerinde çalışıyor, aynı sokağı,aynı çarşıyı paylaşıyorlar bu nedenle kültürden etkilenme kaçınılmaz oluyor…
Müslümanlarınbölünmüşlüğü burada daha farklı tezahür ediyor. Yalnız kalmak demek Almanlaşmakdemek tehlikesine karşı, bir birlerine tutunmaya çalışıyor bir avuç mümin…
Gelin görünki bölünmüşlüğümüz orada da kendini iyiden iyiye hissettiriyor. Fıkhı birayrılık, itikada taalluk etmeyen düşünsel bir ayrılık bile tefrika sebebi!...
İbiz’lihanımlarda Müslümanların bu tavrından muzdarip…
En çok dadöndükten hemen sonra vefat haberini aldığım Gülseren Gümüş kardeşim içinüzüldüm. En son gitmeden konuşmuştuk telefonla. Abla, Disburga da bekliyorumdemişti. Doğrusu organizatörleri çok yormama adına söylememiştim ama vefatınıduyunca çok üzüldüm… Allah rahmetiyle muamele etsin...
Bir günün bir bölümünü Şehir gezisineayırmışlardı. Şehir gezisinde iken çan donku vurmaya başladı. Çanlarçalındığında bütün benliğimi kaplayan hüzünle nereye kaçsam diye düşündüm.Kilisenin yoluna düşen insanlar canımı acıttı. Yarın bunlar bize niçin Tevhidmesajını ulaştırmadınız derler mi hesap günü diye düşünmekten kendimialamadım... Bu çağın Müminlerinin çok işleri var çoook...
Nero Berk parkında gördüğümüz güzelim manzara,insanların çirkefliğinde kaybolmuştu… Aslında Dava erlerinin ne de çok işlerivar demekten kendimizi alamıyoruz. Şirk bataklığında kasıp kavruluyor çağıninsanı. Gençlerimizi Vahiyli yarınlara hazırlayamıyoruz...
Bir haftalık bir program sonrası döndük. Bizrazı kaldık kardeşlerimiz de umarım razı kalmışlardır.
Bir hafta boyunca bizi evinde misafir edenDeğerli Birgül hanım ve ailesi başta olmak üzere organize de emeği geçen Havva,Fatıma, Zehra,Hülya ve isimlerini yazamadığım tüm emektar İbiz’li hanımlarakalbi teşekkürlerimi ve muhabbetlerimi iletiyorum… Ayrıca Wiasbaden den Ömerhoca ve eşine, Etwilla’dan Emine hanım ve ailesine selamlarımı iletiyorum…
AyrıcaHollanda’dan konferansa teşrif edip, dernek sohbetine de katılan Emel hanım veailesine. Altı saatlik yolu zorluğuna rağmen kat eden Akde vefayateşekkürlerimi selamlarımı iletiyor bulundukları ortamlarda kalitelisohbetlerine şahit olduğumuz tüm kardeşlerimize dua yolluyoruz…
Sizler Dünyagurbetinin gurbetinde, gurbette gurbeti yaşayarak imtihanınızı vermeyeçalışıyorsunuz. Bizde gurbetimizden size kalbi dualarımızı yolluyoruz. Ola kikusur ettiysek affola kardeşlerim…
SabihaAteş Alpat
Sabiha Ateş Alpat
İlk kez gittiğim bir Ülke idi Almanya... Havaalanına ilk indiğimde içimi sebebini o an anlayamadığım yoğun bir buruklukhissiyatı sardı. Sonradan anladım ki şirkin farklı bir diyarına gelmekti içimiacıtan.
Müslümanların bölünmüşlüğünden, Tevhidihakikatlerin anlaşılmayışından, mistik algıların ılıman mı ılıman Müslümantipini seri bir şekilde ürettiğinden acı bir gerçeğimiz var ki o da Dünyanınhiçbir beldesinde İslam’ın hakim olduğu bir toprak parçası yok…
Havaalanından çıktığımızda Havva kardeşimiz ve eşi bizi bekliyorlardı. Hemen İbiz’egittik.İbiz , Mainz şehrinde kurulmuş bir dernek...Bir avuç Müslüman’ın gurbetellerin gurbetinde İbizi kurup bir birilerine tutunmaya çalıştıkları, Kur’ananlaşılsın diye çaba sarf ettikleri bir mekan.
Hanımlar güzel bir hazırlık yapmış bizibekliyorlardı. Tanıştık sohbet ettik. İbiz’li hanımlara bir kez dahagösterdikleri o güzel ev sahipliği için teşekkür ediyorum…
Almanya...
Bir nesil sonra artık Almanya da Türk’çe konuşanve ya kendini Türkiyeli hisseden kalmayacak diye düşünmekten kendimi alamadımgençleri tanıdıkça. Dil problemi yaşıyorlar… Aileler ciddi anlamda vurgunyemiş. Ayakta kalabilenlerin yanı sıra boşananların, boşanmak üzere olanlarınve boşanmış gibi bir evde yaşayanların sayısı oldukça kabarık. Sebepleriçeşitlilik arz ediyor kuşkusuz. Lakin beyleri ve hanımları boşanmayayüreklendiren konulardan birisi de boşanan hanımlara sosyal Devletin (!!) maaşbağlaması.Beyler nasılsa aç kalmayacak diye düşünerek hanım yeniliyorkendine,hanım ise nasılsa maaş bağlanacak diyerek bir erkek derdiçekmiyor,söylenene göre kolayca boşanıyorlar…
Biz, oradaiken şahit olduğumuz bir aile dramı cidden bizi yürekten yaraladı…Ben öyledüşünüyorum ki T.C ‘nin Almanya da olan vatandaşlarına karşı özür borcu var amaözür onların bu çilesini bertaraf eder mi o tartışılır!...
Ne Almanyalı olabilmişler, Almanlar yabancıgözüyle bakıyor. Ne Türkiyeli olabilmişler Türkiye’de bize “ Almancı” diyebakılıyor diyorlar. Okullarında okuyor, iş yerlerinde çalışıyor, aynı sokağı,aynı çarşıyı paylaşıyorlar bu nedenle kültürden etkilenme kaçınılmaz oluyor…
Müslümanlarınbölünmüşlüğü burada daha farklı tezahür ediyor. Yalnız kalmak demek Almanlaşmakdemek tehlikesine karşı, bir birlerine tutunmaya çalışıyor bir avuç mümin…
Gelin görünki bölünmüşlüğümüz orada da kendini iyiden iyiye hissettiriyor. Fıkhı birayrılık, itikada taalluk etmeyen düşünsel bir ayrılık bile tefrika sebebi!...
İbiz’lihanımlarda Müslümanların bu tavrından muzdarip…
En çok dadöndükten hemen sonra vefat haberini aldığım Gülseren Gümüş kardeşim içinüzüldüm. En son gitmeden konuşmuştuk telefonla. Abla, Disburga da bekliyorumdemişti. Doğrusu organizatörleri çok yormama adına söylememiştim ama vefatınıduyunca çok üzüldüm… Allah rahmetiyle muamele etsin...
Bir günün bir bölümünü Şehir gezisineayırmışlardı. Şehir gezisinde iken çan donku vurmaya başladı. Çanlarçalındığında bütün benliğimi kaplayan hüzünle nereye kaçsam diye düşündüm.Kilisenin yoluna düşen insanlar canımı acıttı. Yarın bunlar bize niçin Tevhidmesajını ulaştırmadınız derler mi hesap günü diye düşünmekten kendimialamadım... Bu çağın Müminlerinin çok işleri var çoook...
Nero Berk parkında gördüğümüz güzelim manzara,insanların çirkefliğinde kaybolmuştu… Aslında Dava erlerinin ne de çok işlerivar demekten kendimizi alamıyoruz. Şirk bataklığında kasıp kavruluyor çağıninsanı. Gençlerimizi Vahiyli yarınlara hazırlayamıyoruz...
Bir haftalık bir program sonrası döndük. Bizrazı kaldık kardeşlerimiz de umarım razı kalmışlardır.
Bir hafta boyunca bizi evinde misafir edenDeğerli Birgül hanım ve ailesi başta olmak üzere organize de emeği geçen Havva,Fatıma, Zehra,Hülya ve isimlerini yazamadığım tüm emektar İbiz’li hanımlarakalbi teşekkürlerimi ve muhabbetlerimi iletiyorum… Ayrıca Wiasbaden den Ömerhoca ve eşine, Etwilla’dan Emine hanım ve ailesine selamlarımı iletiyorum…
AyrıcaHollanda’dan konferansa teşrif edip, dernek sohbetine de katılan Emel hanım veailesine. Altı saatlik yolu zorluğuna rağmen kat eden Akde vefayateşekkürlerimi selamlarımı iletiyor bulundukları ortamlarda kalitelisohbetlerine şahit olduğumuz tüm kardeşlerimize dua yolluyoruz…
Sizler Dünyagurbetinin gurbetinde, gurbette gurbeti yaşayarak imtihanınızı vermeyeçalışıyorsunuz. Bizde gurbetimizden size kalbi dualarımızı yolluyoruz. Ola kikusur ettiysek affola kardeşlerim…
SabihaAteş Alpat
