Okyay
ÖZEL ÜYE
AÇLIK ÇOCUĞU
Başın aşağı eğik, bükülmüş çömüyorsun
Kim-bilir ne zamandır, bir lokma yemiyorsun
Belki de taş bağladın, karnını yumuyorsun
Açlığa boyun eğip, teslim olmuş pusmuşsun
Tükenmiş mücadelen, ümitsizce susmuşsun
Acaba aç yavrudan, kaç binlerin birisin
Hala yaşıyorsun ya, bir deri-bir kemiksin
Ölüleri ağlatan, ölmek üz're dirisin
Tazeciksin sen henüz, birkaç yaşa basmışsın
Yazık bu sefaletten, yüz yaşını aşmışsın
Ulaşmayan yardımlar, boşa çıkan vaatler
Yıl gibi uzuyordur, o aç geçen saatler
Şu kazınan boş miden, daha ne kadar bekler
Belli ki bu savaştan, yenilerek düşmüşsün
Açlığın ateşiyle, kavrulmuşsun- pişmişsin
Nerede annen baban, kardeşlerin nerede
Onlar da canlarının, derdindedir herhalde
Kim- kimi düşünecek, bu şartta , bu ahvalde
Ne bilirim, hayatta, kaç yerlere koşmuşsun
Kırılmış metanetin, yorulmuşsun, düşmüşsün
Dünyada emsallerin, koşuşup oynaşıyor
Pek çoğu lüks içinde, villalarda yaşıyor
Yiyecek- içecekler, dolaplardan taşıyor
Sen bir yuduma hasret, ne zavallı kuşmuşsun
Gövdenin çekmediği, pek çileli başmışsın
Eloğlu üretimi, bazen fazla görüyor
İnsanlar aç ölürken, hayvanlara veriyor
Ve hatta bazıları, ambarlarda çürüyor
Madem esirgiyorsun, ekmeğini kasmışsın
O zaman neye yarar, asilmişsin, hasmışsın
Pek çok hayvan türü var, ortak yiyip yaşıyor
Karıncaya varınca, zor’da yardımlaşıyor
Ve dahi vahşi Kurtlar, avını paylaşıyor
Sen ki en üstün varlık, güç- kuvvet kuşanmışsın
Lakin boş,! Hemcinsine gözünü kapatmışsın
Bir saatte dünyanın etrafını dolaşan
Uzayda aşık olup, sevdalanıp– sarmaşan
İsteyince yıldıza, Ay a bile ulaşan
Hey gidi insanoğlu, bilemedim kofmusun
Uzanacak elini uzatmayıp kasmışsın
Aç ellerden çağrı var, tüm Cihana- Basına
Tek, tek davetlisiniz açların Dünyasına
Şevket OKYAY
Moderatör tarafında düzenlendi:
